کک و مک

کک و مک، به عنوان یک مشکل پوستی مربوط به سلول های رنگی رایج عمدتا به علت وراثت یا ژنتیک می باشد که بیشتر در افراد دارای پوست سفید و چشمان روشن با موهای طلایی دیده می شود. این نوع بیماری پوستی در دوران کودکی ظاهر شده و تا دهه سوم زندگی که سلول‌ های رنگدانه ‌ساز فعالیتشان کاهش می یابد ادامه پیدا می کند. به همین علت درمان این بیماری ژنتیکی به صورت قطعی یافت نشده است. البته شرکت های دارویی و بهداشتی همواره در تلاش برای تولید محصولی در جهت کم رنگ کردن و کنترل پیشرفت کک و مک ها بوده اند.

در مناطقی که کک و مک به علت نوع نژاد شیوع بیشتری دارد، مانند کشورهای آمریکایی و اروپایی این مشکل پوستی به صورت بیماری تلقی نشده است و راحتتر آن را پذیرفته اند. اما در کشور ما به علت کمیاب بودن کک و مک در میان افراد پوست روشن، پیگیری درمان های متعدد از جانب این افراد بیشتر بوده است. با توجه به عدم درمان کامل و قطعی کک و مک، متخصصان پوست به یاری این دسته شتافته اند و توصیه هایی برای کاهش و پیشگیری از آن دارند.

تابش نور خورشید در اکثر مناطق ایران در طول سال، به عنوان اصلی ترین عامل تحریک کننده و بیشتر کننده این مشکل پوستی محسوب می شود. حفاظت کامل پوست در برابر آفتاب به ویژه برای افراد سفید پوست و مستعد کک و مک به شدت توصیه شده است. کرم ضد آفتاب با SPF بالای ۳۰ و تمدید آن هر ۲ ساعت یک بار ضروری است، در حالیکه بین ساعت ۱۰ صبح تا ۴ عصر بخصوص فصل تابستان دوری از نور خورشید بهتر می باشد. برای کسانی که پوست حساس تری دارند، دستکش و کلاه لبه دار نیز کمک بسیاری می کند.

استفاده از لیزر و کرم های ضد لک در این مورد از لکه ها که به علت ژنتیکی هستند، به طور قطعی اثر گذار نیست. اما با توجه به همان اثر کوتاه مدت در طول درمان نیاز به محافظت پوست در مقابل آفتاب و اشعه ماورای بنفش به شدت ضروری است. چرا که پوست در طول این درمان ها حساس تر بوده و عدم مراقبت از آن موجب بازگشت و یا بیشتر شدن لک ها می شود. با در نظر گرفتن عدم درمان قطعی این عارضه پوستی و توجه به اینکه کک و مک بیماری خاصی محسوب نمی شود، قبول آن به عنوان یک تیپ پوستی بهترین توصیه پزشکان است.