تاثیرات رنگ و دکلره بر سلامت مو

دکلره و بیرنگ کردن مو از مواردی است که امروزه در سالن های آرایش، مشتریان بسیاری پیدا کرده است. پودر دکلره مخلوطی از چند ماده شیمیایی است که برای روشن و بلوند کردن مو استفاده می شود. ترکیب عمده تشکیل دهنده این پودر، هیپوکلریت کلسیم است که به عنوان عامل سفید کننده عمل می کند.

جالب است بدانید که از این ماده برای تصفیه آب نیز استفاده می شود. هیپوکلریت با نفوذ در ساقه مو و شکستن پیوندهای شیمیایی تشکیل دهنده کروموفور (کروموفورها مولکول هایی است که مسئولیت ایجاد رنگ را به عهده دارد) و تبدیل آن به یک ترکیب شیمیایی دیگر، رنگ طبیعی را از بین می برد و رنگ پلاتینی روی مو ایجاد می کند که می توان انواع رنگ های دلخواه را روی آن ایجاد کرد.

استفاده مداوم از دکلره می تواند عوارض غیر قابل جبرانی برای مو به ارمغان بیاورد، بویژه کسانی که پوست حساسی دارند. این مواد به پوست سر آسیب جدی می رساند و در مواردی حتی می تواند ریزش مو و سفید شدن موها را به دنبال داشته باشد. این مواد روی ساقه مو اثرات مخربی می گذارد و باعث خشک شدن، تغییر شکل پروتئین های ساقه مو، شکنندگی، خشکی مو و موخوره می شود.

برای کاستن از عوارض دکلره کردن موها رعایت نکات زیر می تواند موثر واقع شود:

– برای تغییر رنگ مو به رنگ های تیره تر معمولا محدودیتی وجود ندارد، ولی اگر می خواهید رنگ موی خود را روشن تر کنید و برای این کار می خواهید از دکلره استفاده کنید، بهتر است سالانه ۱ تا ۲ بار بیشتر نباشد تا موی شما در این فاصله فرصت کافی برای رشد داشته باشد و رنگ های جدید آسیب بیشتری به مو وارد نکند، چرا که دفعات زیاد این کار مو را خشک و شکننده و مستعد آسیب جدی می کند.

– همیشه قبل از دکلره کردن مو برای جلوگیری از حساسیت و التهاب، ابتدا روی قسمتی از موها آزمایش کنید. حساسیت ممکن است در حد قرمزی و خارش پوست و یا حتی شدیدتر به صورت تورم پوست سر باشد.

– بعد از دکلره کردن از شامپوهای ملایم مانند شامپو بچه و نرم کننده استفاده کنید، زیرا باعث لطافت بیشتر موها و شانه کردن آسان آنها می شود و حتما بعد از استحمام سطح مو را با یک لایه از لوسیون ها و روغن های محافظ بپوشانید تا بتدریج مو بتواند به حالت اولیه برگردد. همچنین برای شکل دادن به این موها هرگز از باد گرم سشوار، اتوی مو و اسپری های حالت دهنده استفاده نکنید، چرا که در صورت استفاده، شکنندگی و خرد شدن مو را به همراه دارد.

مضرات دکلره کردن مو

روشهایی که به موهای شما آسیب وارد میکنند کدامند؟ در اینجا روشهایی که برای موهای خود در آرایشگاهها انجام می دهید را مورد بررسی قرار داده ایم. توجه فرمائید.
دکلره کردن مو

کراتینه کردن

پروتئین هایی روی مو وجود دارد که به صورت رشته های گرد دور هم می پیچند. این پروتئین ها که کراتین نام دارند بر اثر کارهای آرایشگری مثل رنگ و دکلره یا حتی استفاده از دستگاه های حالت دهنده داغ مثل اتو و سشوار آسیب می بینند، یعنی این رشته های در هم گره خورده می شکنند و در نتیجه صافی خود را از دست می دهند، حالا آرایشگر می خواهد با کراتینه کردن این آسیب دیدگی ها را جبران کند اما در واقع این صافی و نرمی یک اثر کاملا موقتی است چراکه این رشته های پروتئین خشک شده تنها برای کوتاه مدت به هم چسبانده می شود و به هیچ وجه درمان قطعی نیست زیرا که مویی که سوخته یا آسیب فیزیکی دیده است دیگر به هیچ وجه قابل ترمیم نیست و کراتینه مانند بند زدن چینی شکسته است.

دکلره

وقتی مو را دکلره می کنند مو دچار آسیب شیمیایی می شود زیرا بافت طبیعی از بین می رود و موی خشک و آسیب دیده به جا می ماند. از طرف دیگر مویی که زیاد در معرض مواد دکلره قرار گرفته باشد به اصطلاح آرایشگرها می سوزد، یعنی مثل آدامس کش می آید. باید گفت وقتی مو این حالت را پیدا می کند دیگر کاملا از بین رفته است و با هیچ روشی دوباره زنده نخواهد شد. کسانی که سابقه اگزما، آسم و سایر آلرژی ها را دارند هنگام کار با دکلره باید بیشتر حواسشان را جمع کنند زیرا مواد دکلره بسیار قوی است و می تواند تمام این عوارض را فعال و تشدید کند.

اکستنشن

وقتی موها شروع به ریختن می کند و کم می شود، یعنی ریشه موها یا به دلیل هورمونی یا هر اختلال درونی دیگری قدرت کافی را ندارد و به راحتی می ریزد چنین مویی به هیچ وجه این توانایی را ندارد که فشار ناشی از اکستنشن را تحمل کند، چنین موهایی نمی تواند بار ناشی از وزن موهای متصل شده را تحمل کند و در نتیجه ریزش موی کششی ایجاد شده و آسیب بیشتری به موها وارد می شود.
بین روش های مختلف اکستنشن هیچ تفاوتی وجود ندارد و چه موها را با چسب بچسبانند چه با حلقه یا هر روش دیگری به هر صورت به موها فشار می آید و احتمال ریزش موی کششی افزایش می یابد. با هر روشی اکستنشن انجام بگیرد وزن موهایی که به موی ضعیف فرد متصل شده اند هیچ فرقی نمی کند و به ریشه ها فشار می آید.

ماساژ و آب رسانی

مو از فولیکول هایی رشد می کند که داخل پوست سر قرار گرفته است. ماساژ دادن می تواند جریان خون را در این منطقه تسهیل کند و در نتیجه اثرات مثبتی می تواند داشته باشد البته اگر درست انجام شود. حتی می توان گفت یکی از درمان ها برای ریزش مو استفاده از داروهایی است که خونرسانی را بهبود می دهد، مثل خانواده ماینوکسیدیل ها. حالا اگر بتوان با ماساژ این کار را انجام داد، به طور حتم هم در جلوگیری از ریزش و هم در رشد مو موثر خواهد بود.

رنگ کردن

رنگ یک ماده شیمیایی است و واقعیت این است که به عنوان یک ماده شیمیایی آسیب هایی برای موها خواهد داشت اما گاهی چاره ای نیست . در این مواقع توصیه می کنم سراغ رنگ های طبیعی تری بروید که به رنگ موهای خودتان نزدیک است، چرا که وقتی تغییر رنگ زیادی در موها ایجاد کنید تقریبا همان حالتی که در دکلره پیش می آید برای موهایتان رخ می دهد، مثلا رنگ های خیلی مشکی یا خیلی شرابی نیز به راحتی به موها آسیب می زند زیرا رنگدانه های مو را دستخوش تغییر زیاد می کند.
رنگی که بر مو نشیند …

استفاده از رنگ مو، برای پوشاندن موهای سفید و یا ایجاد تنوع در رنگ موها، شیوه‌ای بسیار رایج است اما به کار بردن همین شیوه شایع و شناخته شده هم مزایا و معایب خاص خود را دارد؛ بنابراین برای استفاده از این محصول‌ها باید به توصیه متخصصان عمل کرد و با رعایت شیوه‌های صحیح استفاده از این محصولات، به درصد بالای رضایت‌ مندی رسید. در این مقاله نگاهی اجمالی داریم به عوارض رنگ و دکلره کردن موها؛ با ما همراه شوید.

عوارض رنگ مو

رنگ‌های مو حاوی مواد شیمیایی مختلفی هستند. رنگ‌های دائمی توسط میلیون‌ها نفر در سراسر دنیا استفاده می‌شوند. حسن رنگ موی دائمی، مقاومت آن در برابر شست‌ و‌شو است. البته به تدریج با رشد موها، لازم است که بخش‌های سفید مجددا رنگ شود.
رنگ مو علاوه بر جلب رضایت افراد، از موها در برابر تابش نور آفتاب نیز محافظت می‌کند اما این مشکل هم وجود دارد که چون برای رنگ کردن مو از مواد اکسیدان از قبیل پارافنیلن دی‌آمین یا ترکیبات مشابه استفاده می‌کنند تا ساقه مو متخلخل شود و رنگ مو نفوذ کند، این مواد به مو صدمه می‌زنند و باعث حالت شکنندگی، موخوره و خشکی مو می‌شوند. ولی درباره سرطان‌زا بودن استفاده طولانی‌ مدت از رنگ مو هنوز شواهد و دلایل قانع‌ کننده‌ای وجود ندارد.
نکته جالب توجه دیگر اینکه از آنجا که رنگ مو روی ساقه مو اثر می‌کند و کاری با ریشه مو ندارد، باعث ریزش مو نیز نمی‌شود.

رنگ کردن مو نباید عادت شود

امروزه با پیشرفت فناوری ساخت رنگ مو در کارخانه‌های معتبر، عوارض این محصولات به حداقل رسیده ولی توصیه کلی متخصصان پوست آن است که نباید رنگ کردن مو، تبدیل به عادت شود زیرا دفعات مکرر تماس با مواد شیمیایی برای پوست و مو مضر است. بعضی از خانم‌ها تا ریشه موهایشان کمی در می‌آید، بلافاصله آن را رنگ می‌کنند که این کار اصلا توصیه نمی‌شود.

حساسیت های ناشی از رنگ مو ممکن است در حد قرمزی و خارش پوست و یا حتی شدیدتر به صورت تورم پوست سر و اطراف چشم و سوختگی و زخم‌های دارای ترشح باشد. افرادی که به یک مارک خاص حساسیت نشان می‌دهند، ممکن است به همه رنگ‌ها حساسیت داشته باشند. در این موارد توصیه می‌شود از دیگر رنگ‌های نیمه دائمی، آن هم به شرط آزمایش پوستی استفاده شود.

جایگزینی برای رنگ مو

حنا از زمان‌های دور به عنوان یک نوع رنگ مو شناخته شده است و یکی از قدیمی‌ترین ترکیبات آرایشی وبهداشتی گیاهی در جهان به شمار می‌رود. حنا موهای سیاه را رنگی نمی‌کند ولی موهای روشن یا سفید را رنگی می‌کند. با مخلوط کردن حنا با گیاهان دیگر، می‌توان رنگ‌های مختلفی را تهیه کرد. بسیاری از خانم‌های باردار دوست دارند که در این دوران موهایشان را رنگ کنند اما بهتر است بدانند که تماس با هرگونه مواد شیمیایی در این دوران ممنوع است. زیرا وقتی موها را رنگ می‌کنند، مواد شیمیایی موجود در رنگ از طریق پوست سر وارد بدن می‌شوند و احتمالا بر جنین تاثیر منفی می‌گذارند.

حنا و سایر رنگ موهای گیاهی، ضرری برای جنین ندارند و خانم‌ها می‌توانند در صورت تمایل در این دوران یا در دوران شیردهی موهایشان را با حنا رنگ کنند. با این حال هنوز تحقیقات ثابت‌شده‌ای درباره ضررهای رنگ موی شیمیایی در دوران شیردهی منتشر نشده است.

توصیه‌هایی برای دکلره کردن

رنگ موی بیشتر ما ایرانی‌ها تیره است و برای تبدیل آن به موهای بلوند روشن یا زیتونی- دودی لازم است ابتدا موها را بی‌رنگ یا دکلره کرده و سپس رنگ موی مورد نظر خود را استفاده کنیم. حال اگر قصد داریم چنین کاری را انجام دهیم، بهتر است به موارد زیر حتما دقت کنیم.

۱ – استفاده از نرم‌کننده را فراموش نکنیم چون باعث لطافت بیشتر موها و آسانی شانه کردن آنها‌می‌شود.

۲ – هرگز بیشتر از یک بار در ماه، موهای خود را دکلره نکنیم چون دفعات زیاد این کار مو را خشک و شکننده و مستعد آسیب جدی می‌کند.

۳ – برای خشک کردن موها از حرارت ملایم سشوار استفاده کنیم تا موها آسیب نبینند. از اتوی داغ نیز کمتر استفاده کنیم و حواسمان باشد در صورت بالا بودن حرارت سشوار، موهای سر دچار شکنندگی و خردشدن و حتی ریزش می‌شوند.

هنگام استفاده از مواد اکسیدان، اگر غلظت موادی که روی سر گذاشته می‌شود، بیش از ‌اندازه باشد، این مواد باعث ایجاد سوختگی پوست کف سر می‌شوند زیرا به سرعت با پروتئین‌های پوست و مو ترکیب می‌شوند و می‌توانند حالت سوختگی را روی پوست به‌وجود بیاورند. اگر کسی دچار چنین سوختگی‌ای شود، باید بلافاصله به متخصص پوست و مو مراجعه کند تا پزشک، درمان سوختگی شیمیایی را انجام دهد.

آیا استفاده از حالت دهنده ها باعث ریزش مو میشود؟

بعضی‌ از افراد اعتقاد دارند که یکی از راه‌های زیباتر نشان دادن موها، حالت‌ دادن به آنهاست. عده‌ای از افراد تنها به هنگام رفتن به مهمانی و عده‌ای دیگر نیز هر روز از حالت‌دهنده‌ها استفاده می‌کنند. هشدار متخصصان به دسته دوم مصرف‌کننده‌هاست که بی‌آنکه از خطرات استفاده طولانی‌مدت این محصولات آگاه باشند و فرق بین این مواد و کاربردها و مضرات هر یک از آنها را به درستی بشناسند، موهای خود را در معرض استفاده هر روزه از آنها قرار می‌دهند. در خصوص کاربرد این محصولات و شیوه صحیح مصرف آنها نکات مهمی‌ مطرح می شود که در ادامه خواهید دید.

حالت دهنده‌های مو،‌ ژل، واکس مو، شامپوی نامناسب و رنگ کردن بیش از حد مو باعث ریزش مو می شود.این عوامل جزو تروما و ضربه به مو به شمار می‌رود زیرا باعث ضربه به سر و شست و شو سخت مو می‌شود، در واقع می‌تواند ریزش موی موقت ایجاد کند اما در صورت درمان، موهای از دست رفته مجددا رشد می‌کنند. هر عاملی که به ساقه مو ضربه وارد کرده و ساقه مو را بیش از اندازه تحت کشش قرار دهد، باعث سستی ریشه مو و شکنندگی ساقه، مو خوره و نهایتا تغییر حالت مو می‌شود. استفاده موردی و کم از حالت‌دهنده‌ها مشکل خاصی برای ریشه مو به همراه ندارد، چرا که از سطح پوست سر جذب نمی‌شود. بدفرمی، از دست دادن حالت، شکنندگی مو و گاه موخوره را از پیامدهای استفاده زیاد از حالت‌دهنده‌ها است. استفاده زیاد و نامناسب از حالت‌دهنده‌ها ابتدا باعث آسیب‌دیدگی تنه مو و در نهایت باعث ریزش مو می‌شود که در ادامه به آن می پردازیم.

انواع مختلف حالت دهنده ها و مضرات آن

امروزه حالت‌دهنده‌ها در اشکال گوناگون به بازار راه یافته‌اند؛ ژل‌ها، اسپری‌ها‌ و واکس‌های مو از انواع حالت‌دهنده‌های مو هستند که هر یک به منظوری خاص ولی با هدفی یکسان که همانا دستیابی به موهایی خوش‌حالت‌تر و زیباست مصرف می‌شوند.

ژل‌ها

ژل‌های مو ترکیبات شیمیایی هستند و ساختار پلیمری دارند. در فناوری ساخت ژل‌ها، پلیمرهایی با وزن مولکولی بالا در آب حل شده‌اند که وظیفه این پلیمر‌ها آن است که رشته‌های مو را به هم متصل کنند؛ ضمن آنکه پوشش پلیمری محیط بر تارهای به هم چسبیده مو، باعث افزایش حجم کلی ‌آنها نیز می‌شود. وقتی ژل روی ساقه مو قرار می‌گیرد حلال آن تبخیر شده و فقط لایه نازکی از پلیمر سطح مو را می‌پوشاند.
پوشش پلیمری باعث اتصال موها به یکدیگر می‌شود و در نهایت موهای فرد غیرقابل انعطاف شده و حالت می‌گیرد؛ البته بعضی از ژل‌ها قوام ژل‌‌های حقیقی را نداشته و فقط محلول روغن در آب هستند که استفاده از آنها صرفا باعث نرم شدن موها، ایجاد درخشندگی و راحت شانه شدن می‌شود.

عوارض ژل‌ها

از‌ آنجا که ژل از سطح سر جذب نمی‌شود مشکلی برای ریشه موها که در عمق پوست سر قرار دارد ایجاد نمی‌کند ولی اگر طولانی‌مدت روی پوست سر قرار گیرد طبعا مواد شیمیایی به ساقه مو آسیب رسانده و موجب شکنندگی موها یا موخوره، از بین رفتن درخشندگی و شفافیت موها و یا ایجاد دانه‌های شوره‌مانند می‌شود. از آنجا که تماس هر ماده شیمیایی با پوست احتمال حساسیت و علائم پوستی نظیر قرمزی، خشکی و خارش را در پی دارد توصیه می‌شود ژل‌ها تا حد امکان به ساقه پوست سر مالیده شود و از تماس آنها با پوست سر و صورت اجتناب شود.

حالت‌دهنده‌های مو از قبیل ژل یا موس و‌… تاثیر چندانی در ریزش موی سر ندارند و در اکثر موارد ریزش مو یک پدیده ارثی است که از سنین نوجوانی آغاز شده و با افزایش هورمون‌های مردانه به‌ویژه هورمون BHT همراه است.

موس یا فوم

یکی از حالت‌دهنده‌های مو فوم‌ها ( موس ) هستند که ساختار شیمیایی آن شبیه ژل ‌است؛ با این تفاوت که قوام ژله‌ای ندارد و کف‌مانند است. فوم‌ها مانند ژل، مو را خیلی خشک و غیرقابل انعطاف نمی‌کند؛ موس‌ها ظاهر غیرطبیعی‌ای را که ژل‌ها درست می‌کنند ندارند و موها را همیشه در حالتی طبیعی قرار می‌دهند.
موس‌ها در مقایسه با انواع ژل‌ها و حالت‌دهنده‌های مو دوام کمتری دارند و پس از گذشت مدتی کوتاه خشکی مو از بین می‌رود. البته همین دوام کم موس‌ها عیب بزرگ آنها هم محسوب می‌شود؛ به همین دلیل آرایشگران توصیه می‌کنند هیچ‌وقت موس‌ها را به تنهایی و بدون استفاده از سشوار و باقی دستگاه‌های حالت‌دهنده مو به کار نبرید ولی از سوی دیگر متخصصان پوست و مو درباره عوارض استفاده بیش از حد از وسایلی مانند سشوار هشدار می‌دهند زیرا باعث آسیب جدی به موها می‌شوند.

ذکر این نکته نیز ضروری است که هر حالت‌دهنده‌ای برای شما ساخته نشده؛ موس‌ها بسته به ضخامت موهای افراد و میزان چربی آنها در انواع مختلفی عرضه می‌شوند و بهتر است نوع مناسب آن را با توجه به نوع موی خود انتخاب کنید.

اسپری‌های حالت‌دهنده

یکی از وسایلی که برای حالت‌دهی موها استفاده می‌شود تافت و موس و به‌طور کلی اسپری است. برخی افراد به اشتباه تصور می‌کنند که این دو محصول باعث ریزش مو می‌شوند در‌صورتی که تافت و موس حالت‌دهنده مو هستند و مو را دچار ریزش نمی‌کنند. اگر بتوانید به روش درست از این محصولات استفاده کنید، این قضیه ربطی به ریزش مو ندارد.‌ اما نکته مهمی در استفاده از این محصولات وجود دارد که حتما باید به آن توجه داشته باشید و آن این است که این محصولات را فقط باید روی ساقه مو اسپری کنید.

این محصولات در صورتی که روی ریشه موها قرار بگیرند باعث بسته شدن روزنه‌های مو می‌شوند. بالطبع اگر روزنه‌های مو بسته شود، مانع رشد فولیکول مو می‌شود. نکته دیگری که وجود دارد این است که برخی افراد برای اینکه وقت کمتری برای آرایش موهای خود صرف کنند، اجازه می‌دهند که اسپری مو به مدت چند روز روی موها باقی بماند.

اگر از این اسپری‌ها استفاده می‌کنید توجه داشته باشید که نباید اجازه دهید مواد شیمیایی اسپری زمان طولانی روی موها باقی بماند و حتما باید پس از مدتی شسته شوند. اگر به این نکات توجه داشته باشید می‌توانید از این اسپری‌ها استفاده کنید و مشکلی هم نداشته باشید.

واکس مو

واکس مو یکی از محصولات مدل دهنده مو به شمار می‌آید که قوامی‌شبیه موم دارد. از این رو به آن واکس (موم) گفته می‌شود. این محصول با چسباندن تارهای مو به یکدیگر بافتی طبیعی به آن می‌بخشد.
راست نگه داشتن موها یکی دیگر از کاربردهای واکس مو است. واکس مو جنبه براق‌کنندگی مو را دارد و اصلا سبب ایجاد موخوره نمی‌شود زیرا موها حالت‌ خشک‌ و شکننده پیدا نمی‌کنند.

کرم‌های حالت‌دهنده مو

اغلب در جاهای مرطوب مصرف می‌شوند و چربی کمتری نسبت به واکس مو دارند. مقدار مورد نیاز برای افرادی که موهای ظریف و نازک دارند یک سکه کوچک و اگر موهای ضخیم دارید به‌اندازه یک سکه بزرگ است. کرم‌حالت‌دهنده مو معمولا موها را لیز و چسبناک می‌‌کند و اگر بیش از حد استفاده شود موجب می‌شوند موها چرب و کثیف به نظر برسند؛ اینکه چه میزان از این کرم‌ها را استفاده کنید کاملا وابسته به جنس و بافت موهایتان دارد.
این کرم‌ها را اول روی کف دست بریزید و بعد روی مو پخش کنید. کرم‌زدن را از پنج‌سانتی متری ریشه‌ها شروع کنید.
بعد موها را جمع کنید تا کرم، روی همه موها مالیده شود. روی نوک موها نیز تمرکز خاصی داشته باشید تا پایین آنها نیز به خوبی حالت بگیرند. اگر از کرم روی موهای خشک استفاده می‌کنید، کرم را بیشتر روی موهای بالایی بمالید تا حالت آنها بهتر خود را نشان دهد.

سشوار

امروزه خیلی از مردم سشوار را به کار می‌برند و البته گروهی هم کاملا مخالف سشوار بوده و آن را دشمن مو می دانند. به عقیده کارشناسان، بهترین راه برای خشک کردن مو‌ها، استفاده از حوله و سپس قرار دادن مو‌ها در معرض هواست تا به طور طبیعی خشک شوند.در صورتی که کاربران با طرز صحیح استفاده از سشوار آشنا بوده و در استفاده از آن زیاده‌روی نکنند، می‌توانند امیدوار باشند که آسیب کمتری به مو‌های خود وارد می کنند، چون به هر ترتیب حرارت سشوار موجب می‌شود که آب موجود در مو‌ها خشک شود.
سشوار کردن در حد خشک‌کردن مو بلامانع است ولی اگر هر بار بخواهید موهایتان را سشوار کرده و مدل بدهید، به بافت پروتئینی مو که کراتین سخت است و پیوندهای خاص پروتئینی دارد، آسیب می‌رسد. دلیل اینکه با گرم‌کردن مو و سشوار، موهای پیچ‌خورده و فردار را صاف می‌کنند، همین است که پیوندهای یاد شده را با حرارت می‌شکافند. اگر این اتفاق مکرر رخ دهد، به بافت مو آسیب می‌رسد

برای خشک شدن موها بهترین راه ، آن است که آن را به تدریج با یک حوله خشک کنیم و استفاده از سشوار برای سرعت بخشیدن به روند خشک شدن مو و یا حالت دادن آن می تواند باعث آسیب رسیدن به موها شود و در صورت استفاده از سشوار بهتر است آن را با درجه کم و از فاصله ی دور به کار بریم.
پس از حمام کردن اگر موهای شما خشک و پرحجم می‌شوند به جای ژل که باعث خفه شدن مو می‌شود از روغنهای مفید و سالم گیاهی استفاده کنید. بعلاوه به خاطر داشته باشید که هیچ روغنی نباید بیش از ۳ ساعت روی سر بماند و پس از آن باید به خوبی شسته شود.

توصیه پزشکی

– ژل‌ها را تا حد امکان به ساقه مو مالیده و از تماس آنها با ریشه مو اجتناب کنید.
– تا جایی که امکان دارد از ژل‌ استفاده نشود و از ترکیبات گیاهی نظیر کتیرا برای حالت‌دادن به موها استفاده کنید. حتی زیاده‌روی در مصرف کتیرا نیز سبب فرسایش ساقه موها و آسیب به آنها می‌شود.
– پس از هر بار استفاده در پایان روز موها را به طور کامل بشویید.
– در زمانی که موها حالت گرفته اقدام به شانه زدن آنها نکنید زیرا این مساله باعث ریزش مو در اثر شکنندگی ساقه می‌شود.
– ژل، موس، اسپری و کرم همگی در درازمدت برای سلامت موها مضر هستند؛ اما عوارض حالت‌دهند‌ه‌ها فرق چندانی با یکدیگر ندارند و توصیه می‌شود در طولانی‌مدت مصرف نشوند.
– بهتر است از مارک‌های معتبر و استاندارد و مرغوب که در داروخانه‌ها و مراکز معتبر فروش هستند این محصولات را خریداری کنید و به وجود برچسب وزارت بهداشت محصول دقت کنید. از دستفروشان و عطاری‌هایی که به صورت فله‌ای اقدام به فروش ژل‌های دست‌ساز می‌کنند خرید نکنید.
– ضخامت، خشکی و چربی ‌موها را در انتخاب نوع حالت‌دهنده‌ای که مصرف می‌کنید در نظر بگیرید.

برجسته کردن گونه ها به همین سادگی!!!!

ما می‌خواهیم در اینجا به شما رژگونه زدن حرفه‌ای را بیاموزیم و بگوییم این کار به ظاهر ساده چقدر ریزه‌کاری دارد.
گونه‌ها تاثیر زیادی در زیبایی چهره دارند تا جایی که خیلی‌ها حاضرند زیر تیغ جراحی بروند تا با هزینه‌های زیاد گونه‌های خود را برجسته کنند اما از طرف دیگر به راحتی می‌توان با گریم و آرایش حالت گونه‌ها را تغییر داد و آنها را به شکل دلخواه درآورد؛ البته همین گریم چندان کار ساده‌ای نیست و خیلی از خانم‌ها هیچ آشنایی خاصی با آن ندارند و گمان می‌‌کنند رژگونه زدن صرفا رنگی کردن گونه‌هاست بدون اینکه هیچ جهت خاصی داشته‌ باشد.
ما می‌خواهیم در اینجا به شما رژگونه زدن حرفه‌ای را بیاموزیم و بگوییم این کار به ظاهر ساده چقدر ریزه‌کاری دارد.

این مراحل را به ترتیب اجرا کنید

۱ – با یک کرم‌پودر مات شروع کنید

قبل از هر کاری باید رنگ پوست صورت را یکنواخت کنید و برای این کار توصیه می‌کنیم سراغ کرم‌‌پودرهای مات و هم‌رنگ پوست تان بروید تا هم رژگونه مدت بیشتری روی پوست بماند و هم ظاهر طبیعی‌تری داشته‌ باشید.

۲ – گریم کردن را با برنزه کننده شروع کنید

اگر می‌خواهید کمی حرفه‌ای عمل کنید پیشنهاد می‌کنیم از پودر برنزه‌کننده استفاده کنید. به وسیله یک برس بزرگ و پف‌دار به شکل علامت ۳انگلیسی گوشه‌های‌ صورت را تیره کنید یعنی باید گوشه پیشانی، گوشه گونه‌ها و فک را برنزه‌کننده بزنید و درنهایت روی تیرگی‌ها را کمی رژگونه بزنید، فقط کمی که رنگ‌های روی صورت حالتی طبیعی پیدا کند.

۳ – به نوع پوست خود توجه کنید

در انتخاب رژگونه باید به نوع پوست خود هم توجه کنید مثلا اگر پوست چرب دارید رژگونه‌های پودری روی پوست شما دوام بیشتری دارند؛ اگر پوست خشک دارید یا به دلیل بالا رفتن سن چروک‌هایی روی پوست‌تان پدید آمده‌ است، توصیه می‌کنیم سراغ رژگونه‌های کرمی بروید که براق‌تر هستند و جلای بیشتری به پوست شما می‌دهند، اما کسانی که پوست طبیعی دارند، می‌توانند با خیال راحت هر نوع رژگونه‌ای که دوست دارند، انتخاب کنند.

۴ – وسایل کار را به دقت انتخاب کن

برای رژگونه‌های پودری سراغ برس‌های بزرگی بروید که به‌تدریج سر آنها باریک می‌شود چرا که این نوع برس‌ها رنگ را دقیقا همان گونه پخش می‌کنند که شما می‌خواهید. اما برای رژگونه‌های کرمی توصیه می‌کنیم از نوک انگشت‌تان یا اسفنج سه‌گوش استفاده کنید.

۵ – لبخند بزنید و شروع کنید

شما باید کار را با سیب‌های روی گونه شروع کنید یعنی قسمتی از گونه‌ها که وقتی لبخند می‌زنید بیشتر از همه برجسته می‌شود؛ بعد رنگ رژگونه را به خط رویش موها پخش کنید تا رنگ روی پوست طبیعی و یکنواخت شود. برای پخش رژگونه، روی استخوان گونه، از حرکت‌های نیمه هلالی فرچه روی استخوان گونه استفاده کنید. فراموش نکنید که شما نباید رژگونه را تا نزدیکی پره‌های بینی پخش کنید. برای آرایش روز از مقدار بسیار کمی رژگونه استفاده کنید چون چربی روی پوست شما رنگ را به خود گرفته و آن را شدیدتر نشان می‌دهد.

۶ – تیره کردن را فراموش نکنید

شما می‌توانید با سایه‌های روشن و تیره اشکالات صورت را بپوشانید و ظاهر بهتری پیدا کنید. استفاده از این سایه‌های روشن و تیره کاملا بستگی به شکل صورت شما دارد مثلا اگر صورتی مربعی شکل دارید باید گوشه‌های صورت را ملایم کرد بنابراین برای گردتر نشان دادن آن، رژگونه یا برنزه کننده را روی خطوط فک بزنید یا اگر صورتی کشیده دارید برای کوتاه‌تر جلوه دادن آن باید قسمت شقیقه‌ها کمی تیره‌تر باشد. اگر هم صورتی گرد و تپل دارید، می‌توانید برای لاغر نشان دادن صورت تنها روی استخوان گونه را کمی رژگونه بزنید.

۷ – رنگ مناسب را انتخاب کنید

رنگ صورتی یا صورتی خیلی پررنگ برای پوست‌های رنگ پریده بسیار مناسب است چراکه پوست را گرم‌تر نشان می‌دهد، رنگ رز یا رنگ‌‌های نارنجی برای پوست‌های گندمگون مناسب است چرا که به آنها جلوه خاصی می‌بخشد و رنگ‌های قرمز تیره یا جگری هم برای پوست‌های سبزه بیشتر توصیه می‌شود چون بهتر خود را روی پوست نشان می‌دهد و چهره‌تان را بانمک‌‌تر می‌کند.

۸ – رژگونه را ماندگار کنید

شما می‌توانید با استفاده از یک پودر مات کاری کنید که رژگونه روی صورت‌تان دوام بیشتری پیدا کند و ظاهر صورت هم طبیعی‌تر شود، کافی است همانند شکل سراسر صورت را با یک پودر بسیار سبک بپوشانید، با این کار رژگونه شما در تمام طول روز پاک نمی‌شود.

۹ – فوت کوزه‌گری برای مهمانی‌ها

اگر به مهمانی خاصی دعوت هستید می‌توانید با یک کار ساده چهره‌تان را متفاوت با هر شب کنید. کافی است با سایه کمی روشن‌تر از رژگونه و رنگ پوست خودتان بالای استخوان گونه را روشن کنید، یعنی باید از زیر چشم تا بالای استخوان گونه کمی روشن شود. این کار کمی نور را جذب خود می‌کند و کاری می‌کند که در عکس‌ها زیباتر جلوه کنید.

۱۰ – با رژلب کار را تمام کنید

رژگونه و رژلب شما نباید کاملا یک‌رنگ باشند اما باید رنگ‌های آنها از خانواده‌های یکسانی باشد تا چهره زیباتر و شیک‌تر به نظر برسد.

۱۱ – برس را پر نکنید

این نکته بسیار حائز اهمیت است که هنگام استفاده از رژگونه برس را خیلی پر نکنید زیرا در این صورت گونه خیلی پررنگ و رژگونه روی آن خط‌دار نشان داده می‌شود. برای جلوگیری از این مورد قبل از کشیدن برس روی گونه اضافه آن را پوف کنید رژگونه را به سمت بالا بگیرید و آن را به سمت بالا بکشید، (درست در ابتدای استخوان گونه) و خوب آن را روی پوست پخش کنید. اگر گمان کردید که رژگونه‌تان را زیاد زده‌اید می‌توانید روی آن مقداری پودر شفاف‌کننده بزنید تا کمرنگ‌تر شود. هنگامی که آرایش‌تان تمام شده و به طور کامل روی پوست‌تان خوابیده کنترل کنید که به اندازه کافی رژگونه داشته باشید و اگر نیاز بود مقدار آن را زیاد کنید.

۱۲ – همه باید این نکته‌ها را بدانند

۱- خط استخوان گونه کاملا با دست‌تان از کنار گوش، قابل تشخیص است.

۲ -می‌توانید برای بهتر آرایش کردن گونه‌ها هنگام رژگونه زدن لبخند بزنید تا گونه‌های‌تان مشخص شود.

۳ – هرقدر رژگونه براق‌تر باشد گونه‌ها بیشتر نمایان می‌شود.

۴ -خط زیر گونه‌ها را با پد یا پنکیک ایجاد کنید تا این مرز به وجود آمده گونه شما را بهتر و برجسته‌تر نشان بدهد.

۵ – سعی کنید از رنگ‌های تند برای رژگونه استفاده نکنید تا چهره ملیح‌تر و زیباتر به‌نظر بیاید.

۶ – و یک نکته تکراری اما مهم اینکه رنگ رژگونه و رژ بهتر است در یک طیف رنگی انتخاب شوند.

آیا خوردن شکلات سبب ایجاد جوش صورت خواهد شد ؟

بسیاری از ما به خاطر اینکه جوش های صورتمان بیشتر نشود از خوردن شکلات امتناع می کنیم ، اما به راستی شکلات باعث جوش صورت می شود؟

۷۰ درصد از جوانان و نوجوانان فکر می کنند که خوردن شکلات سبب بروز جوش پوستی می شود.
این درحالی است که محققان مرکز کنترل و پیشگیری از بیماریها در آتلانتا در مقاله ای که در ژورنال علمی انجمن پزشکی آمریکا منتشر کردند نشان دادند که جوشهای پوستی در اثر مصرف غذاهای خاص مثل شکلات ایجاد نمی شوند.

این محققان در این خصوص اظهار داشتند: “آکنه یا جوش پوستی بی شک شایع ترین بیماری در بین نوجوانان است و حتی می تواند به ۷۰ تا ۸۷ درصد از بزرگسالان نیز آسیب برساند. فاکتورهای متعددی در بروز این جوشها مشارکت دارند. از جمله این فاکتورها می توان به ترشح بیش از حد چربیها به سلولهای پوست و فعالیت میکروبهای مسئول التهاب در فولیکولهای پوست اشاره کرد. همچنین شرایط دیگری چون جنبه های ژنتیکی و خود ملتهب کننده ها،استرس و استعمال دخانیات در بروز این جوشها دخالت دارند.”

بین ۶۲ تا ۷۰ درصد از جوانان معتقدند که بین جوش و غذاها یک ارتباط مستقیم وجود دارد این درحالی است که به گفته این دانشمندان، نقش غذاها در بروز این جوشها بسیار کم و یا اصلا هیچ است.
اولین تلاشهای علمی برای درک ارتباط جوش و شکلات در دهه های ۶۰ و ۷۰ آغاز شد و نشان داد که شکلات موجب وخیم شدن حالت جوشها نمی شود. اکنون این تحقیقات جدید نشان می دهد که مصرف شکلات برای جوشها کاملا بی ضرر است.

آکنه (جوش جوانی) از شایع‌ترین بیماری‌های پوست است طوری که تقریبا تمام نوجوانان به درجاتی به آن دچار می‌‌شوند. این بیماری در نتیجه انسداد مجاری غدد چربی پوست ایجاد شده و سپس با افزدوده شدن التهاب و عوامل میکروبی شدت می‌گیرد. آکنه غالبا در خانم‌ها بیشتر دیده می‌شود ولی در عوض در مردان شدیدتر است.

مهمترین عامل افزایش ترشحات غدد سباسه است که به‌خصوص در صورت، سینه و پشت تمرکز دارند. با افزایش این ترشحات و انسداد مجاری غدد بتدریج عوامل میکروبی و التهاب نیز اضافه شده و علائم آکنه پدیدار می‌‌شود. شاید شایعترین سوالی که یک متخصص پوست از بیمار خود می‌‌شنود، نقش تغذیه در بروز یا شدت آکنه است.

گر چه تاکنون مطالعه ای بطور یقین رابطه آکنه و تغذیه را ثابت نکرده بود ولی با این وجود در منابع مختلف از نقش تغذیه صبحتی به میان آمده است اخیرا در مطالعه جدیدی که در سال ۲۰۰۷ توسط مرکز تحقیقات دانشگاهی RMIT در شهر ملبورن استرالیا انجام گرفته است، نتایج جدیدی در این زمینه منتشر گردیده است.
و در این مطالعه نشان داده شده که بروز و شدت آکنه با مصرف غذاهای حاوی کربوهیدرات بالا افزایش یافته است و بهبودی آکنه پس از رژیم غذایی با بارکربوهیدرات کم نشان دهنده این واقعیت است که شیوه زندگی و تغذیه نقش مهمی در پاتوژنز آکنه دارد.

در بررسی‌‌های انجام شده دیده شده است که میزان بروز آکنه با تغییر شیوه زندگی و تغییر رنگ و بوی زندگیها به سمت الگوی غربی، تغییر کرده است از این جهت محققان فاکتورهای موثر بر شیوه زندگی از جمله تغذیه را بررسی کردند.

در سال ۱۹۳۰ آکنه، بیماری شناخته شد که با به هم ریختگی متابولیسم کربوهیدرات رابطه داشت چرا که اولین مطالعات اختلال تحمل گلوکز را در بیماران مبتلا به آکنه نشان می‌‌داد.

اخیرا این موضوع مطرح شد که چگونه تغذیه بر فعالیت سیستم اندوکرین یا هورمونی فرد موثر است. کورداین در مطالعه ای نشان داد که ایندکس گلایسمیک بالا می‌‌تواند باعث شیوع بالای آکنه در این شیوه زندگی شود.

در این مطالعه ۴۳ نفر مرد با سن ۲۵-۱۵ سال مبتلا به آکنه خفیف تا متوسط انتخاب شدند و این افراد هیچ درمان خوراکی یا موضعی استفاده نمی کردند. و این مردان در دو گروه مورد مطالعه قرار گرفتند. در گروه مداخله بیماران تحت رژیم غذایی با بارگلایسمیک پایین که ۲۵درصد انرژی آن از پروتئین و ۴۵ درصد با ایندکس کربوهیدرات پایین، قرار گرفتند. در مقابل در گروه کنترل رژیم غذایی غنی از کربوهیدرات استفاده شد. تعداد ضایعات و شدت آکنه هر ماه بررسی می‌‌شد.

نتایج نشان داد در هفته ۱۲، تعداد متوسط ضایعات در گروه با رژیم غذایی کم کربوهیدرات کاهش بیشتری نسبت به گروه کنترل داشت و وزن این گروه نیز کاهش بیشتری داشت. این مطالعه به صورت کنترل شده و تصادفی انجام گرفته است ولی مطالعات بیشتری برای تاثیر واقعی عوامل مجزا بر بروز آکنه لازم است.

خیلی ها معتقدند که محتویات بشقاب ها در داشتن پوستی زیبا و بدون آکنه تأثیر دارند. در این خصوص ۱۰ ماده ی غذایی که باعث ایجاد جوش و آکنه می شود را به شما معرفی میکنیم.

شکلات

آیا شما هم عاشق شکلات هستید؟ البته اگر جزو افرادی هستید که حواستان به تناسب اندامتان است از زیاده روی در مصرف آن خودداری خواهید کرد. اما در عین حال همین افراد هم نمی توانند از مزه مزه کردن دو تا سه مربع شکلات به همراه قهوه یا چای بعد از ظهر خودداری کنند. اما حواستان باشد شکلات (سیاه؛ سفید یا شیری و غیره) می تواند زمینه را برای بروز آکنه فراهم کند.

آبنبات یعنی قند و قند یعنی بالا رفتن میزان انسولین خون و این یعنی افزایش سبوم. یادتان باشد که این مواد غذایی برای دندان ها و تناسب اندامتان مضر هستند. علاوه بر این صورتتان را پر از جوش و آکنه می کنند.

نتایج پژوهش ها نشان می دهد که شکلات باعث افزایش تولید اینترلوکین ۱B می شود. این پروتئین طبیعی توسط دستگاه ایمنی بدن تولید و باعث افزایش خطر بروز التهاب های پوستی و در نتیجه آکنه می شود. با این حال باید بدانید که شکلات سیاه باعث بهبود خلق و خویتان می شود اما بهترین کار این است که به جای حذف کامل آن در مصرف آن دچار زیاده روی نشوید. می توانید هر هفته یک تا دو مرتبه، ۲ تا ۳ مربع شکلات سیاه میل کنید. در روزهای دیگر از میوه های خشک مانند بادام و فندق و غیره استفاده کنید.

نان های شیرمال

خوردن انواع نان های شیرمال برای صبحانه مورد دلخواه خیلی از افراد است. اما باید بدانید که این نان ها باعث بروز جوش روی پوست می شود. البته اگر از نان هایی استفاده کنید که از آرد کامل تهیه شده باشد در امان خواهید بود. اما نان های تهیه شده از آرد سفید نتیجه ی عکسی دارد. این آردها تصفیه شده و حاوی میزان زیادی قند هستند. زمانی که این میزان قند وارد بدن می شود میزان انسولین خون افزایش یافته و ترشح سبوم (چربی طبیعی پوست) بیشتر می شود. همین مسئله نیز زمینه ی بروز جوش و آکنه را فراهم می کند. بهتر است از نان هایی تهیه شده از آرد سبوس دار استفاده کنید.

پیراشکی ها و دونات ها

انواع پیراشکی ها و دونات هایی که امروزه در هر مرکز خرید و مغازه ای به فروش می رسد جزو مواد غذایی ناسالم هستند. قندهای تصفیه شده، اسیدهای چرب ترانس، سدیم و غیره جزو ترکیبات اصلی این خوراکی ها هستند که به سلامتی، تناسب اندام و زیبایی پوست رحم نمی کنند. بهتر است مصرف این خوراکی ها را به هفته ای حداکثر یک بار محدود کنید. اگر خیلی به این خوراکی ها علاقه دارید دست به کار شوید و خودتان پیراشکی تهیه کنید. در این صورت می توانید میزان قند و چربی افزوده شده را کنترل کنید. اما در هر حال برای مقابله با آکنه و جوش بهتر است مصرف این مواد غذایی را تا حد امکان محدود کنید.

شیر

شیر باعث بروز جوش های سر سیاه و جوش های ریز روی پوست می شود. به نظر می رسد این مسئله بیشتر مربوط به شیر گاو پرچرب می باشد. شیرهای کم چرب حاوی چربی کمتری هستند اما در عین حال لاکتوز بیشتری دارند که باعث افزایش ترشح سبوم می شود. اگر جزو افرادی هستید که زیاد جوش می زنید و یا نمی خواهید به این مشکل گرفتار شوید بهتر است از شیرهای گیاهی مانند شیر سویا، شیربادام یا شیر فندق استفاده کنید. این نوشیدنی های گیاهی سرشار از ویتامین E و فاقد لاکتوز هستند. باید بدانید که ویتامین E خواص آنتی اکسیدانی دارد که برای سلامت پوست لازم و ضروری است.

پاستاها

بدون شک پاستاها جزو غذاهای محبوب هستند و دل کندن از آن ها کمی دشوار است. اگر جزو افرادی هستید که جوش می زنید و در عین حال عاشق پاستاها هستید بهتر است کمی مراقب باشید. این مواد غذایی نیز مانند نان های شیرمال از آرد سفید تهیه می شوند. توجه داشته باشید که این مواد غذایی گلوکز بالایی دارند و این یعنی افزایش انسولین و ترشح بیشتر سبوم که به جوش زدن منجر می شود. این مسئله در خصوص برنج سفید نیز صدق می کند. بهتر است از برنج قهوه ای استفاده کنید که مغذی تر است و به چنین مشکلاتی دامن نمی زند.

استیک و سیب زمینی سرخ کرده

در روزهای آخر هفته در بین بسیاری از خانواده خوردن کباب، استیک و سیب زمینی سرخ کردنی و غیره رایج است. البته مصرف این مواد غذایی، آن هم هر از چندگاهی مشکلی برای پوست ایجاد نمی کند. نتایج پژوهش ها نشان می دهند پخته شدن زیاد گوشت باعث آزاد شدن واکنش های شیمیایی بین چربی ها و پروتئین های آن می شود و ترکیبات خطرناکی حاصل می شود. این ترکیبات جزو عوامل افزایش دهنده ی خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی یا دیابت بوده و پیری پوست را جلو می اندازند. در واقع باعث حساس و آسیب پذیرتر شدن پوست شده و در نتیجه خطر بروز جوش ها نیز بیشتر می شود. سیب زمینی سرخ کرده نیز به سهم خود سرشار از چربی است. می توانید از گوشت های کم چرب یا گوشت پرندگان استفاده کنید. به جای سیب زمینی سرخ کرده از هویج یا کدوی پخته استفاده کنید. می توانید این سبزیجات سالم را با اندکی روغن تفت دهید یا با اندکی کره بخارپز کنید.

خوردن انواع نان های شیرمال برای صبحانه مورد دلخواه خیلی از افراد است. اما باید بدانید که این نان ها باعث بروز جوش روی پوست می شود. البته اگر از نان هایی استفاده کنید که از آرد کامل تهیه شده باشد در امان خواهید بود.

آبنبات ها

آبنبات یعنی قند و قند یعنی بالا رفتن میزان انسولین خون و این یعنی افزایش سبوم. یادتان باشد که این مواد غذایی برای دندان ها و تناسب اندامتان مضر هستند. علاوه بر این صورتتان را پر از جوش و آکنه می کنند.

سیب زمینی

سیب زمینی حاوی میزان زیادی ترکیبات مغذی است و سرخ کرده ی آن طرفداران بی شماری دارد. اما این ماده ی غذایی نشاسته ای است و زیاده روی در مصرف آن می تواند باعث بروز مشکلات پوستی شود. چون برخلاف آنچه تصور می کنید این ماده ی غذایی حاوی قندهای دیرجذب است و شاخص گلیسمی بالایی دارد. در نتیجه قند خون و انسولین را بالا می برد. بهتر است در مصرف این ماده ی غذایی نیز جانب احتیاط را رعایت کرده و به جای آن از حبوبات بیشتری استفاده کنید.

الکل

الکل سرشار از قند است. این میزان قند باعث افزایش انسولین در خون و در نتیجه اختلال هورمونی می شود. به بیان دیگر میزان تستوسترون به سرعت بالا می رود و باعث بروز جوش می شود. این قبیل نوشیدنی ها باعث پیر و کدر شدن پوست و حساسیت آن می شود.

پنیرهایی مانند کممبر

اگر در جایی زندگی می کنید که تنوع پنیر زیاد است و عاشق پنیرهای فرانسوی مانند کممبر، گرویر، بری و غیره هستید کمی احتیاط کنید. این پنیرها از شیر گاو تهیه شده اند و اگر شما از مشکلات پوستی رنج می برید بهتر است از مصرف آن ها خودداری کنید. اگر عاشق پنیر هستید بهتر است از پنیر تهیه شده از شیر بز استفاده کنید. چون این نوع پنیرها تأثیری در افزایش سبوم نداشته و پوستتان را پر از جوش نمی کنند.

آیا خوردن شکلات سبب ایجاد جوش صورت خواهد شد ؟

بسیاری از ما به خاطر اینکه جوش های صورتمان بیشتر نشود از خوردن شکلات امتناع می کنیم ، اما به راستی شکلات باعث جوش صورت می شود؟

۷۰ درصد از جوانان و نوجوانان فکر می کنند که خوردن شکلات سبب بروز جوش پوستی می شود.
این درحالی است که محققان مرکز کنترل و پیشگیری از بیماریها در آتلانتا در مقاله ای که در ژورنال علمی انجمن پزشکی آمریکا منتشر کردند نشان دادند که جوشهای پوستی در اثر مصرف غذاهای خاص مثل شکلات ایجاد نمی شوند.

این محققان در این خصوص اظهار داشتند: “آکنه یا جوش پوستی بی شک شایع ترین بیماری در بین نوجوانان است و حتی می تواند به ۷۰ تا ۸۷ درصد از بزرگسالان نیز آسیب برساند. فاکتورهای متعددی در بروز این جوشها مشارکت دارند. از جمله این فاکتورها می توان به ترشح بیش از حد چربیها به سلولهای پوست و فعالیت میکروبهای مسئول التهاب در فولیکولهای پوست اشاره کرد. همچنین شرایط دیگری چون جنبه های ژنتیکی و خود ملتهب کننده ها،استرس و استعمال دخانیات در بروز این جوشها دخالت دارند.”

بین ۶۲ تا ۷۰ درصد از جوانان معتقدند که بین جوش و غذاها یک ارتباط مستقیم وجود دارد این درحالی است که به گفته این دانشمندان، نقش غذاها در بروز این جوشها بسیار کم و یا اصلا هیچ است.
اولین تلاشهای علمی برای درک ارتباط جوش و شکلات در دهه های ۶۰ و ۷۰ آغاز شد و نشان داد که شکلات موجب وخیم شدن حالت جوشها نمی شود. اکنون این تحقیقات جدید نشان می دهد که مصرف شکلات برای جوشها کاملا بی ضرر است.

آکنه (جوش جوانی) از شایع‌ترین بیماری‌های پوست است طوری که تقریبا تمام نوجوانان به درجاتی به آن دچار می‌‌شوند. این بیماری در نتیجه انسداد مجاری غدد چربی پوست ایجاد شده و سپس با افزدوده شدن التهاب و عوامل میکروبی شدت می‌گیرد. آکنه غالبا در خانم‌ها بیشتر دیده می‌شود ولی در عوض در مردان شدیدتر است.

مهمترین عامل افزایش ترشحات غدد سباسه است که به‌خصوص در صورت، سینه و پشت تمرکز دارند. با افزایش این ترشحات و انسداد مجاری غدد بتدریج عوامل میکروبی و التهاب نیز اضافه شده و علائم آکنه پدیدار می‌‌شود. شاید شایعترین سوالی که یک متخصص پوست از بیمار خود می‌‌شنود، نقش تغذیه در بروز یا شدت آکنه است.

گر چه تاکنون مطالعه ای بطور یقین رابطه آکنه و تغذیه را ثابت نکرده بود ولی با این وجود در منابع مختلف از نقش تغذیه صبحتی به میان آمده است اخیرا در مطالعه جدیدی که در سال ۲۰۰۷ توسط مرکز تحقیقات دانشگاهی RMIT در شهر ملبورن استرالیا انجام گرفته است، نتایج جدیدی در این زمینه منتشر گردیده است.
و در این مطالعه نشان داده شده که بروز و شدت آکنه با مصرف غذاهای حاوی کربوهیدرات بالا افزایش یافته است و بهبودی آکنه پس از رژیم غذایی با بارکربوهیدرات کم نشان دهنده این واقعیت است که شیوه زندگی و تغذیه نقش مهمی در پاتوژنز آکنه دارد.

در بررسی‌‌های انجام شده دیده شده است که میزان بروز آکنه با تغییر شیوه زندگی و تغییر رنگ و بوی زندگیها به سمت الگوی غربی، تغییر کرده است از این جهت محققان فاکتورهای موثر بر شیوه زندگی از جمله تغذیه را بررسی کردند.

در سال ۱۹۳۰ آکنه، بیماری شناخته شد که با به هم ریختگی متابولیسم کربوهیدرات رابطه داشت چرا که اولین مطالعات اختلال تحمل گلوکز را در بیماران مبتلا به آکنه نشان می‌‌داد.

اخیرا این موضوع مطرح شد که چگونه تغذیه بر فعالیت سیستم اندوکرین یا هورمونی فرد موثر است. کورداین در مطالعه ای نشان داد که ایندکس گلایسمیک بالا می‌‌تواند باعث شیوع بالای آکنه در این شیوه زندگی شود.

در این مطالعه ۴۳ نفر مرد با سن ۲۵-۱۵ سال مبتلا به آکنه خفیف تا متوسط انتخاب شدند و این افراد هیچ درمان خوراکی یا موضعی استفاده نمی کردند. و این مردان در دو گروه مورد مطالعه قرار گرفتند. در گروه مداخله بیماران تحت رژیم غذایی با بارگلایسمیک پایین که ۲۵درصد انرژی آن از پروتئین و ۴۵ درصد با ایندکس کربوهیدرات پایین، قرار گرفتند. در مقابل در گروه کنترل رژیم غذایی غنی از کربوهیدرات استفاده شد. تعداد ضایعات و شدت آکنه هر ماه بررسی می‌‌شد.

نتایج نشان داد در هفته ۱۲، تعداد متوسط ضایعات در گروه با رژیم غذایی کم کربوهیدرات کاهش بیشتری نسبت به گروه کنترل داشت و وزن این گروه نیز کاهش بیشتری داشت. این مطالعه به صورت کنترل شده و تصادفی انجام گرفته است ولی مطالعات بیشتری برای تاثیر واقعی عوامل مجزا بر بروز آکنه لازم است.

خیلی ها معتقدند که محتویات بشقاب ها در داشتن پوستی زیبا و بدون آکنه تأثیر دارند. در این خصوص ۱۰ ماده ی غذایی که باعث ایجاد جوش و آکنه می شود را به شما معرفی میکنیم.

شکلات

آیا شما هم عاشق شکلات هستید؟ البته اگر جزو افرادی هستید که حواستان به تناسب اندامتان است از زیاده روی در مصرف آن خودداری خواهید کرد. اما در عین حال همین افراد هم نمی توانند از مزه مزه کردن دو تا سه مربع شکلات به همراه قهوه یا چای بعد از ظهر خودداری کنند. اما حواستان باشد شکلات (سیاه؛ سفید یا شیری و غیره) می تواند زمینه را برای بروز آکنه فراهم کند.

آبنبات یعنی قند و قند یعنی بالا رفتن میزان انسولین خون و این یعنی افزایش سبوم. یادتان باشد که این مواد غذایی برای دندان ها و تناسب اندامتان مضر هستند. علاوه بر این صورتتان را پر از جوش و آکنه می کنند.

نتایج پژوهش ها نشان می دهد که شکلات باعث افزایش تولید اینترلوکین ۱B می شود. این پروتئین طبیعی توسط دستگاه ایمنی بدن تولید و باعث افزایش خطر بروز التهاب های پوستی و در نتیجه آکنه می شود. با این حال باید بدانید که شکلات سیاه باعث بهبود خلق و خویتان می شود اما بهترین کار این است که به جای حذف کامل آن در مصرف آن دچار زیاده روی نشوید. می توانید هر هفته یک تا دو مرتبه، ۲ تا ۳ مربع شکلات سیاه میل کنید. در روزهای دیگر از میوه های خشک مانند بادام و فندق و غیره استفاده کنید.

نان های شیرمال

خوردن انواع نان های شیرمال برای صبحانه مورد دلخواه خیلی از افراد است. اما باید بدانید که این نان ها باعث بروز جوش روی پوست می شود. البته اگر از نان هایی استفاده کنید که از آرد کامل تهیه شده باشد در امان خواهید بود. اما نان های تهیه شده از آرد سفید نتیجه ی عکسی دارد. این آردها تصفیه شده و حاوی میزان زیادی قند هستند. زمانی که این میزان قند وارد بدن می شود میزان انسولین خون افزایش یافته و ترشح سبوم (چربی طبیعی پوست) بیشتر می شود. همین مسئله نیز زمینه ی بروز جوش و آکنه را فراهم می کند. بهتر است از نان هایی تهیه شده از آرد سبوس دار استفاده کنید.

پیراشکی ها و دونات ها

انواع پیراشکی ها و دونات هایی که امروزه در هر مرکز خرید و مغازه ای به فروش می رسد جزو مواد غذایی ناسالم هستند. قندهای تصفیه شده، اسیدهای چرب ترانس، سدیم و غیره جزو ترکیبات اصلی این خوراکی ها هستند که به سلامتی، تناسب اندام و زیبایی پوست رحم نمی کنند. بهتر است مصرف این خوراکی ها را به هفته ای حداکثر یک بار محدود کنید. اگر خیلی به این خوراکی ها علاقه دارید دست به کار شوید و خودتان پیراشکی تهیه کنید. در این صورت می توانید میزان قند و چربی افزوده شده را کنترل کنید. اما در هر حال برای مقابله با آکنه و جوش بهتر است مصرف این مواد غذایی را تا حد امکان محدود کنید.

شیر

شیر باعث بروز جوش های سر سیاه و جوش های ریز روی پوست می شود. به نظر می رسد این مسئله بیشتر مربوط به شیر گاو پرچرب می باشد. شیرهای کم چرب حاوی چربی کمتری هستند اما در عین حال لاکتوز بیشتری دارند که باعث افزایش ترشح سبوم می شود. اگر جزو افرادی هستید که زیاد جوش می زنید و یا نمی خواهید به این مشکل گرفتار شوید بهتر است از شیرهای گیاهی مانند شیر سویا، شیربادام یا شیر فندق استفاده کنید. این نوشیدنی های گیاهی سرشار از ویتامین E و فاقد لاکتوز هستند. باید بدانید که ویتامین E خواص آنتی اکسیدانی دارد که برای سلامت پوست لازم و ضروری است.

پاستاها

بدون شک پاستاها جزو غذاهای محبوب هستند و دل کندن از آن ها کمی دشوار است. اگر جزو افرادی هستید که جوش می زنید و در عین حال عاشق پاستاها هستید بهتر است کمی مراقب باشید. این مواد غذایی نیز مانند نان های شیرمال از آرد سفید تهیه می شوند. توجه داشته باشید که این مواد غذایی گلوکز بالایی دارند و این یعنی افزایش انسولین و ترشح بیشتر سبوم که به جوش زدن منجر می شود. این مسئله در خصوص برنج سفید نیز صدق می کند. بهتر است از برنج قهوه ای استفاده کنید که مغذی تر است و به چنین مشکلاتی دامن نمی زند.

استیک و سیب زمینی سرخ کرده

در روزهای آخر هفته در بین بسیاری از خانواده خوردن کباب، استیک و سیب زمینی سرخ کردنی و غیره رایج است. البته مصرف این مواد غذایی، آن هم هر از چندگاهی مشکلی برای پوست ایجاد نمی کند. نتایج پژوهش ها نشان می دهند پخته شدن زیاد گوشت باعث آزاد شدن واکنش های شیمیایی بین چربی ها و پروتئین های آن می شود و ترکیبات خطرناکی حاصل می شود. این ترکیبات جزو عوامل افزایش دهنده ی خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی یا دیابت بوده و پیری پوست را جلو می اندازند. در واقع باعث حساس و آسیب پذیرتر شدن پوست شده و در نتیجه خطر بروز جوش ها نیز بیشتر می شود. سیب زمینی سرخ کرده نیز به سهم خود سرشار از چربی است. می توانید از گوشت های کم چرب یا گوشت پرندگان استفاده کنید. به جای سیب زمینی سرخ کرده از هویج یا کدوی پخته استفاده کنید. می توانید این سبزیجات سالم را با اندکی روغن تفت دهید یا با اندکی کره بخارپز کنید.

خوردن انواع نان های شیرمال برای صبحانه مورد دلخواه خیلی از افراد است. اما باید بدانید که این نان ها باعث بروز جوش روی پوست می شود. البته اگر از نان هایی استفاده کنید که از آرد کامل تهیه شده باشد در امان خواهید بود.

آبنبات ها

آبنبات یعنی قند و قند یعنی بالا رفتن میزان انسولین خون و این یعنی افزایش سبوم. یادتان باشد که این مواد غذایی برای دندان ها و تناسب اندامتان مضر هستند. علاوه بر این صورتتان را پر از جوش و آکنه می کنند.

سیب زمینی

سیب زمینی حاوی میزان زیادی ترکیبات مغذی است و سرخ کرده ی آن طرفداران بی شماری دارد. اما این ماده ی غذایی نشاسته ای است و زیاده روی در مصرف آن می تواند باعث بروز مشکلات پوستی شود. چون برخلاف آنچه تصور می کنید این ماده ی غذایی حاوی قندهای دیرجذب است و شاخص گلیسمی بالایی دارد. در نتیجه قند خون و انسولین را بالا می برد. بهتر است در مصرف این ماده ی غذایی نیز جانب احتیاط را رعایت کرده و به جای آن از حبوبات بیشتری استفاده کنید.

الکل

الکل سرشار از قند است. این میزان قند باعث افزایش انسولین در خون و در نتیجه اختلال هورمونی می شود. به بیان دیگر میزان تستوسترون به سرعت بالا می رود و باعث بروز جوش می شود. این قبیل نوشیدنی ها باعث پیر و کدر شدن پوست و حساسیت آن می شود.

پنیرهایی مانند کممبر

اگر در جایی زندگی می کنید که تنوع پنیر زیاد است و عاشق پنیرهای فرانسوی مانند کممبر، گرویر، بری و غیره هستید کمی احتیاط کنید. این پنیرها از شیر گاو تهیه شده اند و اگر شما از مشکلات پوستی رنج می برید بهتر است از مصرف آن ها خودداری کنید. اگر عاشق پنیر هستید بهتر است از پنیر تهیه شده از شیر بز استفاده کنید. چون این نوع پنیرها تأثیری در افزایش سبوم نداشته و پوستتان را پر از جوش نمی کنند.

مراقبت های لازم از ناخن ها

معمولا در اولین برخورد، ناخنها و دستها به چشم دیگران می آید. از این رو باید به اندازه ی چهره تان به آنها اهمیت بدهید. مراقبت از ناخن ها و دست ها کمی دشوارتر است زیرا شما هر روز استفاده های زیادی از آنها می کنید پس باید آنها را به شکلی حفظ نمایید که زیبا و جذاب جلوه کنند. به زیبا ماندن دست هایتان همان قدر اهمیت دهید که به چهره تان. دستهایتان را دوست داشته باشد و آنها را زیبا نگه دارید.

مراقبت خای اولیه

– ناخن گیر معمولی ولی تیز، بهترین وسیله برای گرفتن ناخن‌ها است و از وسایلی مانند قیچی، چاقو، تیغ و غیره حتی‌الامکان نباید استفاده کرد.

– کوتاه کردن ناخن‌ها باید از قسمت روشن و شفاف نوک ناخن‌ها که حدود دو میلی‌متر است، به بعد باشد و پس از چیدن ناخن‌های اضافی چنان‌چه قسمت‌هایی تیز است و گرد نشده، باید با سوهان مناسب به آرامی آن را تراشیده به طوری که در لمس نوک ناخن زبر نباشد و هیچ‌گونه تیزی و زاویه‌ای حس نشود.

– نوک ناخن باید به ‌سمت خارج باشد به طوری که سر ناخن حالت گرد داشته باشد.

– از نظر علمی باید علت خشکی ناخن بررسی شود. عللی مانند کم‌کاری تیروئید ، کم‌خونی، فقر تغذیه و بیماری‌های سیستمیک باید شناسایی شوند ولی از آن جا که مهم‌ترین علت خشکی ناخن استفاده مستمر و بیش از حد طبیعی از شوینده‌ها است، بنابراین با کاهش شستشو با صابون‌ها و استفاده از دستکش‌ برای کارهای شستشوی ظروف و لباس‌های منزل، چنان چه بهبودی حاصل نشد باید به ‌وسیله پزشک بررسی شود. ولی در خشکی‌هایی که به دلیل استفاده وسواسی از شوینده‌ها در ناخن‌ها ایجاد می‌شود باید مصرف شوینده‌ها معقول شده و از پارافین مایع برای مالیدن به ناخن‌ها استفاده شود. اگر موقع مانیکور یا پدیکور متوجه تغییر رنگ، وجود تغییر شکل، نرمی یا خشکی غیرطبیعی، تغییر در جهت رشد طبیعی و غیره شدید باید به پزشک مراجعه کنید.

ناخنک چیست و چرا به وجود می ‌آید؟ آیا می ‌توان آن را هنگام مانیکور برداشت؟

ناخنک یا پتریژیوم چسبندگی مقاوم قسمت انتهایی بستر ناخن به صفحه ناخن است. به‌ طور طبیعی باید منطقه نوک ناخن از بستر زیرین جدا و آزاد باشد ولی در ۲۰ درصد موارد، بیماران در این منطقه چسبندگی، درد دارند و ممکن است هر ۱۰ ناخن انگشتان دست‌ شان مبتلا شود. علت آن در حدود ۴۰ درصد، اختلالات جریان گردش خون نوک انگشتان و کاهش میزان خون‌رسانی است در مواردی هم علل ژنتیکی موثر است. در اختلالات گردش خون انگشتان، پزشک به بیمارهایی مانند لوپوس اریتماتوز و اسکلرودرمی فکر می‌کند که مهم ‌ترین علت‌ها هستند. هر چند بیماری‌ هایی مانند دیابت، جذام، پدیده رینود، سخت شدن عصب مدیان دست و غیره هم ممکن است علت ناخنک باشند. در مواردی مصرف لاک هایی که حاوی فرمالدهید هستند برای علت ناخنک گزارش شده است.

هر چند وقت یک بار باید از لاک ناخن و استون و حلال‌ها استفاده کرد؟

از نظر پزشکی مصرف لاک‌های رنگی توصیه نمی‌شود ولی از آنجا که از نظر زیبایی، بعضی از افراد تمایل به استفاده از لا‌ک‌ دارند، توصیه می‌شود فقط در مراسم رسمی، جشن‌ها، عروسی و غیره استفاده شده و پس از پایان مراسم آن را پاک کنند. افرادی که به منظور زیبایی به طور مستمر از لاک‌های رنگی استفاده می‌کنند لازم است مکرر لاک‌های قبلی و قدیمی را با حلال‌هایی مانند استون پاک کرده و دوباره لاک جدید استعمال کنند. حلال‌های لاک‌ها می‌توانند بسیار مخرب باشند به طوری که استون در تکرار مصرف به تدریج صفحه ناخن را خشک، زرد رنگ و شکننده می‌سازد. از طرفی در بعضی موارد، افراد واکنش‌های آلرژیک یا توکسیک به لاک‌های رنگی‌ نشان می‌دهند که علاوه بر تغییر شکل ناخن‌ها، پوست حاشیه ناخن‌ها هم قرمز، پوسته ‌پوسته، متورم و در مواردی دچار خارش می‌شوند که درمان آن نیاز به مراجعه به پزشک دارد.

نکاتی درباره استفاده از ناخن‌های مصنوعی

مشکلاتی که در اثر استفاده از ناخن‌های مصنوعی ممکن است پیش‌ آید، به این شکل است که بسته شدن لبه ناخن طبیعی مانع انتقال اکسیژن به صفحه ناخن می‌شود و به تدریج صفحه ناخن نازک می‌شود و از طرفی چنان چه تغییرات پاتولوژیک در ناخن اتفاق بیفتد، ناخن مصنوعی پلاستیکی مانع دید واضح می‌شود. همچنین موقع گذاشتن و به‌خصوص برداشتن ناخن مصنوعی صدماتی به صفحه ناخن وارد می‌آید ولی از آن بدتر، مواردی است که افراد از ناخن مصنوعی کامل به جای ناخن طبیعی خود استفاده می‌کنند، به طوری که فقط ناخن مصنوعی دیده می‌شود. این ناخن‌ها با چسبی از جنس متاکریلات چسبانده می‌شوند که در مواردی سبب تخریب کامل ناخن طبیعی شده و حساسیت‌های تماسی شدیدی در پوست اطراف ناخن ایجاد می‌کنند.

بدتر این که بعضی از بانوان به طور دائمی از این ناخن‌های مصنوعی استفاده می‌کنند و نمی‌دانند که مراقبت‌ از آن ها بسیار بیشتر از ناخن‌های طبیعی است و به آسانی عفونت‌های قارچی و باکتریایی به‌خصوص در حاشیه و محل اتصال به پوست اطراف آن لانه‌گزینی می‌کنند. چنان چه فردی مجبور به استفاده دائم از این ناخن‌ است، باید هر سه هفته یک بار آن را درآورده و چند روزی از چسباندن مجدد خودداری کند. خانم‌ها توجه داشته باشند پیش از استفاده از ناخن‌های مصنوعی، کمی از چسب مورد مصرف را روی پوست بازو بمالند و بعد از ۴۸ تا ۷۲ ساعت آن را بررسی کنند تا چنان چه در محل دچار قرمزی، تورم یا خارش شدند از مصرف ناخن مصنوعی کامل پرهیز کنند.

وسایل زینتی که از طریق سوراخ کردن صفحه ناخن وارد آن می‌شود، می‌تواند باعث خون‌ریزی بستر ناخن و محیط مساعد برای ورود میکروب‌ها از قبیل قارچ‌ها و باکتری‌ها باشد. بهتر است این وسایل تزیینی را خارج کرده و حتی اگر از نظر ظاهری مشکلی نباشد، مدتی مراقب ناخن باشیم تا به تدریج سوراخ‌ها به طور طبیعی و خود به خود پر شود ولی ضروری است با پزشک مشورت کنند.

پوست و ناخن های ما همواره با جریان مداوم آب و چربی تغذیه می شوند.هر چیزی را که ما دیده و لمس می کنیم (غیر از نور و الکتریسیته) شیمیایی است. افراط در شستن دست و یا استفاده از محلولهای پاک کننده شیمیایی بدون دستکش می تواند به رطوبت و چربی مفید پوست و ناخن ها آسیب زده و آنها را از بین ببرد.

در نتیجه این واکنش ناخن ها و پوست ، پوسته پوسته می شوند. آب نیز همانند تمام محصولات مربوط به ناخن یک ماده شیمیایی است. قرار گرفتن بیش از حد در معرض مواد شیمیایی می تواند عکس العمل های اگزمایی را ایجاد کند.

ورقه ناخن از لایه های بسیاری از سلولها که مواد درونی اشان را از دست داده و صاف ، سخت و شکننده می شوند تشکیل می شود. مقاومت در ناخن یعنی ترکیبی از سختی و انعطاف پذیری. . ناخن هایی که شکسته و یا ورقه ورقه می شوند دچار کمبود رطوبت و چربی هستند. بیماری ها و مشکلات ناخن باید توسط یک پزشک تشخیص داده شوند و سپس داروهای لازم در این رابطه مصرف شوند. متخصص ناخن برای تشخیص بیماری های ناخن و مشکلات آن تعلیم داده می شوند اما آنها مجاز به معالجه این موارد در سالنهای زیبایی نیستند.

فراموش نکنید که دستهایتان را مرطوب کنید . از آنجائیکه بیش از ۱۰ درصد از حجم ناخن را آب تشکیل می دهد. اگر ناخن آب خود را از دست بدهد همانند پوست، قابلیت ارتجاعی اش را نیز از دست خواهد داد. ناخن های خشک بیشتر در معرض شکستن هستند تا خم شدن. ناخن های بلند بیشتر کثیف و آلوده می شوند و نسبت به ناخن های کوتاه در این حالت بیشتر احتمال برگشتن ناخن هنگام برداشتن اشیا و ورود آلودگی به داخل بستر ناخن وجود دارد.

پاک کردن مستمر کثیفی و جرم جمع شده درزیر ناخنها به مشکل ناخن خواهد افزود. وقتی از مرطوب کننده ها استفاده می کنید از بالای دست شروع کنید و به سمت ناخن ادامه دهید و روی ناخن ها را با مرطوب کننده بپوشانید. بخش کوتیکل ناخن (بخش رشد کننده بیرونی) را نیز مرطوب کنید. بخش کوتیکل ناخن مانعی است برای نفوذ رطوبت به زیر ناخن. مقدار بیشتری از مرطوب کننده را بروی لایه ناخن بمالید تا از افتادن ریشه ناخن جلوگیری نماید.

ناخن انگشتان شما هر روز در معرض آسیب قرار دارند. مواد شوینده ، پولیش کردن ( استفاده از لاک)، چسب ناخن، مواد سفت کننده ناخن و مواد شیمیایی خانگی همه جزو مواد آسیب رسان و مضر برای ناخن هستند. شما می توانید با استفاده از دستکش هنگام شستن ظروف و لباس ها در این راه کمک بزرگی به خود نمایید.

از تماس مستقیم با بنزین، گازوئیل، نفت، رنگ و دیگر مواد شیمیایی قوی احتراز نمایید. مانیکورها و مخصوصا مواد پاک کننده لاک ناخن ( استون) ناخن را خشک می کنند و اغلب باعث شکستن و خراب شدن ناخن ها می شوند. اگر به این گونه مواد شیمیایی برخورد کردید موادی را انتخاب کنید که عاری ازماده فورمال دی هاید باشند.

ناخن هایی که به راحتی می شکنند و ترک می خورنداز مشکلات احتمالی تغذیه ای خبر می دهند. ناخن ها برای سالم بودن و ماندن به مقدار زیادی کلسیم ، منیزیم، پروتئین و سیلیس نیاز دارند. نوشیدن و دم کرده گیاهان گزنه و سرخس و یا خوردن کپسول های این گیاهان بطور روزانه بسیار مفید خواهد بود چرا که این گیاهان سرشار از سیلیس و دیگر مواد معدنی مهم می باشند که در رشد ناخنها بسیار موثرند. استفاده از مکمل هایGLA (گل پامچال شب، گل گاوزبان یا کشمش سیاه) نیز بسیار کمک می کنند.

شکنندگی ناخن ها علاوه بر نشان دهنده مشکلی در سلامت شما باعث آزار و اذیت نیز خواهد شد.حفظ و مراقبت از ناخنها مانند سایر اعضا بدن امرى ضرورى است .

– ناخن هایتان را مرطوب نگه دارید
برای اینکه ناخن هایی سالم داشته باشید نیاز به این است که ناخن و پوسته اطراف آن را به صورت مرتب چرب کنید و همیشه کرم مرطوب کننده همراهتان باشد. به طور کلی بهتر است با استفاده از کرم های مرطوب کننده هر روز به ویژه در هوای سرد و خشک، ناخن ها را مرطوب کنید.

– لاک ممنوع
استفاده بیش از حد از لاک سبب خشکی و شکننده شدن ناخن ها می شود. لاک موجب می شود که سوراخ های سطح ناخن بسته شوند و ناخن با مشکل کمبود اکسیژن مواجه شود؛ بنابراین استفاده نکردن از لاک در طولانی مدت همراه با رعایت بقیه اصول گفته شده می تواند باعث بهتر شدن وضعیت ناخن شود؛ پس تنها در شرایط خاص لاک بزنید

– دستکش ، دوست ناخن های شما
در صورتی که دستان تان با آب زیاد تماس دارد، برای جلوگیری از آسیب رسیدن به ناخن، و نرم شدن آنها از دستکش استفاده کنید. هنگام ظرف شستن وشست و شوی منزل، استفاده از دستکش ضروری است.

– میزان آهن خون
اگر آهن کافی دریافت نکنید ناخن هایتان آن را نشان می دهد. کمبود آهن که در خانم ها رایج است سبب شکنندگی ناخن ها می شود؛ بنابراین کسانی که این مشکل را دارند باید غذاهای پرآهن مصرف کنند که بهترین منبع دریافت آهن، اسفناج و گوجه فرنگی است. همچنین منابع حیوانی آهن عبارت است از گوشت گاو، بوقلمون، اردک، مرغ، میگو و تخم مرغ. منابع گیاهی آهن سویا، عدس، لوبیا و سبوس است. با مصرف ویتامین C می توانید به جذب آهن حیوانی به بدن کمک کنید؛ البته سعی کنید مواد غذایی غنی از آهن، زینک، ویتامین B و گوگرد مصرف کنید چون مواد غذایی پروتئینی که غنی از اسیدهای آمینه، ویتامین B و گوگرد هستند، سبب سخت و زیبا شدن ناخن هایتان می شوند.

– وقت مناسب ناخن گیری
همیشه بعد از حمام ناخن های خود را بگیرید چون آسیب کمتری به آن می رسد. در بقیه مواقع ناخن شکنندگی دارد که به سطح ناخن آسیب می رساند ولی بعد از حمام، ناخن نرم است و شکننده نیست.

– آب بنوشید
یک آزمایش ساده برای تشخیص کمبود آب بدنتان این است که سطح ناخن را محکم فشار دهید تا ناخن از صورتی به سفید تغییر رنگ دهد؛ سپس ناخن را رها کنید و ببینید در چه زمانی به رنگ اولیه خود برمی گردد. اگر ناخن کمتر از دو ثانیه به رنگ اصلی اش باز نگردد یعنی بستر ناخن دچار کمبود آبی است. در طولانی مدت این کمبود آب باعث شکنندگی ناخن می شود؛ بنابراین برای حفظ سلامتی ناخن هایتان به مقدار کافی آب بنوشید.

– پروتئین فراموش نشود
کمبود پروتئین، خود را به صورت یک نوار سفید در عرض ناخن نشان می دهد. ناخن ها بیشتر از پروتئین ساخته شده اند؛ بنابراین برای اینکه ناخن هایی بلند، قوی و جذاب داشته باشید باید روزانه به مقدار مناسب پروتئین مصرف کنید. کراتین، عنصر اصلی مو و ناخن، از آمینواسیدها به خصوص سیستئین ساخته شده است. با این وجود به این معنا نیست که شما به مکمل های سیستئین نیاز دارید. خوردن منابع پروتئینی متنوع می تواند به شما این اطمینان را بدهد که برای داشتن ناخن هایی سالم به اندازه کافی آمینو اسید مصرف کرده اید. حال این پروتئین به میزان قابل توجهی در ماهی قزل آلا، ماست و گردو وجود دارد. منابع دیگر پروتئین شامل ماهی، میگو، بوقلمون، مرغ، گوشت، سویا، تخم مرغ، آجیل و لبنیات است.

– از مصرف استون خودداری کنید
استون به سبب ساختار مولکولی اش، باعث خشکی ناخن ها و پوست اطرافشان می شود. بهتر است که از محلولهایی که بر پایه استاتیت هستند برای پاک کردن لاک ناخن استفاده کنید.

در این بخش، ۶ نکته برای مراقبت از ناخن ذکر میکنیم که، با رعایت این نکات ناخن های زیبا و سالمی خواهید داشت:

۱- نظافت ناخن بیش از حد مهم است.
باید زیر ناخن تمیز باشد و آن رابا آب گرم و صابون خوب بشوئید.

۲ -هرروز مراقبتهای لازم ناخن را انجام دهید
مراقبتهایی مانند پدیکور و مانیکودر در فواصل زمانی منظم که ناخن ها آسیب نبیند . استفاده از لوسیون ناخن برای محافظت و تقویت ناخن.

۳ -رژیم غذایی
باید غذاهای خوب و مغذی بخورید، مانند برنج قهوه ای، آجیل،غلات کامل، سویا ، شیر بدون چربی، تن ماهی، میوه و سبزیجات تازه که برای ناخن بسیار خوب هستند.

۴ – ترک عادت جویدن ناخن
جویدن ناخن مانع رشد ناخن می شود پس باید این عادت ناپسند را ترک کنید

۵ -مارک لاک ناخن بسیار مهم است
کیفیت لاک ناخن بسیار مهم است ،چون لاک هایی که کیفیت خوبی ندارند به ناخن صدمه می زنند

۶ -پاک کننده ناخن
وقتی لاک را با پاک کننده ها پا ک میکنیم، باید یک مرطوب کننده خوب هم استفاده کنیم

راهکارهایی خانگی برای مراقبت از دست و ناخن

تغییر رنگ پوست دستتان را جبران کنید: سلول های مرده ی پوست را با محلولی متشکل از نمک دریا و آب لیمو از دست ها پاک کنید. این محلول را با مسواک کهنه ای روی پوست دستتان بمالید. سپس با کرم مرطوب کننده, رطوبت آن را تامین کنید. این کار را هفته ای یک بار انجام دهید تا قسمت هایی از پوست که بر اثر کارهای خانه تغییر رنگ داده اند به حالت اول برگشته و پوستی نرم و لطیف داشته باشید.

دستهایتان را لطیف کنید: دست های خود را با آب گرم بشویید، سپس آنها را با حوله و با ملایمت خشک کنید. در حالی که پوستتان هنوز کمی نمناک است مخلوطی از یک قاشق چای خوری عسل و یک قاشق چای خوری روغن زیتون را بروی پوست دست ها بمالید. دست هایتان را درون دستکش های پلاستیکی یک بار مصرف قرار داده و سپس دستکش نخی بپوشید. سی دقیقه صبر کنید و سپس دست هایتان را آبکشی نمایید. گرما به جذب بهتر مواد و درمان کمک خواهد کرد.

تقویت ناخن و نرمی دست: یک پیمانه شیر را درون ماکروفر به مدت سی ثانیه گرم کنید (به شکلی که شیر گرم شود اما موجب سوختن پوست نگردد). برای تقویت ناخن ها و هم چنین مرطوب شدن پوست، دست های خود را به مدت پنج دقیقه در شیر فرو ببرید. شیر نه تنها غنی از اسید لاتیک است و یک اسید هیدروکسی آلفای طبیعی است و باعث می شود سلول های مرده را از پوست پاک کند, بکله دارای میزان زیادی کلسیم است که می تواند ناخن های ضعیف و شکننده را بهبود ببخشد.

درمان پوست دور ناخن: ناخن خود را درون محلول غلیظی از چای بابونه فرو ببرید. بابونه موجب بر طرف شدن التهاب و حساسیت شده و قرمزی را بر طرف می سازد. اگر پوست دور ناخن شما ناموزون است آن را ابتدا با مخلوطی از دو قاشق چای خوری آب آناناس، یک عدد زرده ی تخم مرغ و قاشق چایخوری سرکه ی سیب پاک کنید. پس از این که ناخن های خود را به مدت بیست دقیقه در این محلول قرار دادید، پوست دور ناخن ها را با برشی از پرتقال مرتب کنید. هر شب پوست دور ناخن ها را با روغن کوچک بدون بو و ید سفید پاک کنید

تاثیر هسته انگور در عملکرد محصولات زیبایی

روغن هسته انگور از دیرباز با خواص دارویی خود نقش مهمی در سلامت بدن داشته است. به همین دلیل امروزه از این ماده مهم در ترکیبات محصولات زیبایی استفاده فراوان شده است. مواد مغذی هسته انگور با وجود قیمت ارزان آن نسبت به روغن های طبیعی دیگر همواره مورد توجه بوده است. هسته انگور از روغن و تانن تشکیل شده که جذب این روغن به راحتی به لایه های زیرین پوست امکان پذیر خواهد بود. در این مقاله سعی داریم با بیان فواید این روغن، به شناخت تاثیر آن در محصولات مراقبت از پوست کمک کنیم.

هسته انگور با روغن خود Grape seed oil دارای آنتی اکسیدان ها، ویتامین ها، پروتئین ها و مواد معدنی قابل توجهی است که هر کدام تاثیر زیادی در جوانسازی پوست دارند. ویتامین های C ،E و F و همچنین مواد معدنی نظیر پتاسیم، کلسیم، فسفر، منیزیم، روی، آهن و سلنیوم این روغن در حل بسیاری از مشکلات پوستی بسیار موثر هستند.
– خاصیت ترمیم کنندگی روغن هسته انگور برای درمان آسیب های پوستی، آکنه و درماتیت بسیار موثر است. مقدار بالای اسید الفالینولئیک که به عنوان بازسازنده غشای پوست عمل می کند و در تحریک بافت های پوستی برای ساخت سلول ها اثرگذار می باشد. به همین علت با ترمیم زخم ها، سوختگی ها و کاهش ورم و التهاب پوستی به صاف و یکنواخت شدن پوست کمک می کند.

– کمک به تولید کلاژن در بدن یکی دیگر از فواید انگور است. ترمیم کلاژن از طریق فلانوئید پروآنتوسیانیدین انگور که می تواند رادیکال های آزاد را حذف کند به راحتی امکان پذیر است. به این ترتیب با کاهش چین و چروک، پوست محک تر و جوان تر به نظر خواهد رسید.
جای لکه های قهوه ای که بر اثر آفتاب سوختگی نور خورشید بوده و لکه‌های پوست صورت ، ناشی از بروز سن را کم رنگ می کند.

– روغن هسته انگور با دارا بودن پلی فنول ها، اثر آنتی اکسیدانی و ضد حساسیت دارد. به طوریکه از ایجاد جوش های پوستی و پیری زودرس پوست جلوگیری می کند. انگور با ایجاد تعادل بین چربی و خشکی پوست، به تمیز شدن منافذ بسته کمک می کند.

– ویتامین E موجود در هسته‌ی انگور با کاهش تیرگی دور چشم که بر اثر افزایش سن، نور خورشید و یا کم آبی ایجاد شده است آن را به عنوان ماده موثر در کرم های دور چشم معرفی می کند. کمرنگ کردن لکه های قهوه ای آفتاب سوختگی و لکه های متداول پوست و همچنین جای زخم ها با ترکیبات هسته انگور به راحتی امکان پذیر است.

– رطوبت رسانی قوی هسته انگور برای التیام پوست های خشک و حساس بسیار موثر است. به همین خاطر کرم های مرطوب کننده بسیاری دارای این خواص انگور هستند.

– اثرات مخرب نور خورشید مثل پیری پوست که با لکه ها یا چین و چروک شناخته می شوند، با خواص آنتی اکسیدان بودن انگور خنثی می شود.

– سفت شدن پوست و برطرف شدن خطوط پوستی در اثر کمک هسته انگور به کلاژن سازی بدن افزایش می یابد. وجود انگور در محصولات سفت کننده پوست در کاهش تاثیرات پیری بسیار مفید است.

تبخال و راه های درمان آن چیست؟

تبخال ناشی از ویروس هرپس سیمپلکس(Herpes Simplex Virus) است ، و می‌تواند به سایر نقاط بدن یا سایر افراد سرایت کند. همچنین می‌تواند بسیار آزاردهنده باشد، اما تب‌خال را می‌توان درمان کرد. این عفونت در وهله اول به صورت یک نوع زخم صورت است که روى لب‌ها یا پوست صورت، نزدیک منطقه ی دهان اتفاق می‌افتد و به همین دلیل ظاهرى ناخوشایند را براى فرد مبتلا پدید می‌آورد.

احتمال دارد افراد چندین بار این بیماری را در زندگی خود تجربه کنند. اگر چه تبخال اغلب در گوشه و کنار لبها در محل جدایی بافت پوست صورت ولبها به وجود می آید، اما تبخال تناسلی نیز در بعضی افراد شایع است.

تب‌خال، برجستگی‌هایی قرمزرنگ یا تاول‌هایی ارغوانی‌رنگ است که معمولاً روی لب‌ها یا اطراف دهان بروز می‌کند. اگر علائم شما شدید است و دچار سوزش و خارش لب و تحریک دهان، درد در اطراف دهان، یا تاول‌های کوچک روی دهان که می‌ترکند هستید، استفاده از داروهایی مانند رنگ یدوکسوریدین یا داروی ضد ویروسی آسیکلوویر می‌تواند به شما تسکین دهد.
تب‌خال ممکن است برای مدت‌های طولانی پنهان باقی بماند، و برخی افراد ممکن است در اولین سرایت ویروس بیماری، علائمی نشان ندهند.

این بیماری به طور معمول لب‌ها و ناحیه دهان و به ندرت نواحی چون قرنیه و ناحیه تناسلی را گرفتار می‌کند. پیش از ایجاد عفونت تبخال، ویروس تا ماه‌ها و یا سال‌ها در آنجا باقی می‌ماند و بدن شما پاد‌تن‌هایی را علیه ویروس می‌سازد که به کنترل آن می‌انجامد مگر اینکه عواملی موجب شوند خطر بروز آن افزایش یابد.

وجود یک بیماری که مقاومت بدن شما را کاهش دهد، حتی سرماخوردگی و یا ناراحتی خفیف گوارشی یا تب به هر علت، دوره خون‌ریزی قاعدگی و بسیاری موارد این‌چنینی می‌تواند عوامل افزایش‌دهنده خطر محسوب شود. مصرف داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی و در کودکان، وجود اگزما می‌تواند جزو این دسته قرار بگیرد. استرس، آسیب‌های پوستی نظیر آفتاب سوختگی و یا سرماخوردگی، ویروس تب خال را فعال می‌کنند و اغلب بیماران خودشان دلیل ایجاد تب خال را می‌دانند.این متخصص پوست و مو، طول درمان این ضایعه را سه تا چهار روز دانست و گفت: اگر تب خال خفیف باشد بعد از سه یا چهار روز بهبود پیدا می‌کند.

مراقبت نکردن و دستکاری کردن زخم ممکن است منجر به ایجاد عفونت ثانویه شود. آبله مرغان بیماری ویروسی شایع فصل زمستان است. در تابستان هم با ویروسهایی مواجه هستیم که از طریق گوارش انتقال پیدا می‌کنند، مانند آلودگی‌های غذایی.درمان به هنگام این بیماری‌ها نقش مهمی در جلوگیری از پراکنده شدن این بیماری‌ها دارد.

بهبود خود به خودی در عرض چند روز تا یک هفته و گاهی بیشتر اتفاق می افتد عود تبخال امری معمول است. ویروس برای تمام عمر در بدن باقی می ماند اما معمولاً در حالت خفته قرار دارد.

استفاده از کرم ضد ویروس آسیکلوویر و قرار دادن لایه نازکی از آن با استفاده از گوش پاک کن بر روی تب خال هر شش ساعت در بهبود آن موثر است.

عوامل افزایش دهنده خطر ابتلا به تب خال عبارتند از : تب ، آنفلوآنزا ، سرماخوردگی ، فشارهای روحی و روانی ، صدمات به لب یا جراحی‌های روی نواحی دهان و لب ، قاعدگی ، سوء تغذیه ، مراجعه به دندانپزشکی که معمولاً دهان حین انجام کار بیش از حد معمول باز می‌شود و قرار گرفتن در معرض نور خورشید که فرد را مستعد بروز تب خال می کند.

علائم بیماری تب خال

علایم و نشانه‌هاى تبخال به این صورت است که در مرحله اول یک تاول کوچک و دردناک پر از مایع، روى یک نقطه سرخ و دردناک پوست بروز می‌کند که معمولا روى لب‌ها و نواحى داخلى دهان است.

سپس درد شدید و احساس مورمور شدن به سراغ بیمار می‌آید که اغلب یکى دو روز قبل یا بعد از بروز تاول‌ها است که این علامت بسیار مهمی ‌است. خصوصا احساس مورمور شدن و درد خفیف از علایم اولیه تبخال است که می‌تواند به عنوان یک زنگ خطر محسوب شود.

اگر شخصى در این مرحله متوجه عفونت تبخال شود، با استفاده از اقدامات پیشگیرانه که در ادامه در مورد آنها صحبت می‌شود می‌تواند جلوى تبخال را بگیرد. در هر صورت پس از تشکیل تاول‌ها، سیر بیمارى ادامه می‌یابد و تاول‌ها نهایتا می‌ترکند و از آنها خونابه خارج می‌شود و سپس یک زخم قهوه‌اى‌رنگ با ظاهرى ناخوشایند تشکیل می‌شود.

معمولاً ۷ تا ۱۰ روز طول مى‌کشد تا تبخال برطرف شود. تبخال معمولاً روى لب‌ها ظاهر مى شود. اما گاهى روى سوراخ هاى بینى، چانه یا انگشتان دست هم دیده مى‌شود و گرچه غیرمعمول است اما ممکن است تبخال در داخل دهان هم بروز کند _ اما تنها برروى لثه ها یا کام سخت – که در سقف قرار دارد.
اگر زخمى روى بافت هاى نرم درون دهانتان ظاهر شود ممکن است آفت باشد ولى مطمئناً تبخال نیست.

عوارض تبخال :

تبخال مسرى است. ویروس تبخال مى‌تواند از طریق پوست با پوست از شخصى به شخص دیگر منتقل شود.

ویروس “هرپس سیمپلکس” مى تواند حتى زمانى که تاول‌ها ظاهر نشده‌اند مسرى باشد، اما بیشترین خطر عفونت در زمانى است که تاول ها ظاهر مى‌شوند تا زمانى که آنها کاملاً خشک مى‌شوند و کبره مى‌بندند.
اگر به تبخال مبتلا هستید، از تماس با نوزادان، افراد مبتلا به اگزما (التهاب پوستى ناشى از آلرژى) یا افراد دچار اختلال دستگاه ایمنى مثل مبتلایان به سرطان، ایدز یا گیرنده پیوند عضو خوددارى کنید. عفونت تبخالى چشم که باعث ایجاد جوشگاه بر روى قرنیه مى شود یکى از علل مهم کورى است. این عارضه نیاز به مداخله فورى پزشکى دارد.

راه‌های درمان بیماری

– مایعات خنک بنوشید یا بستنی یخی بجوید تا ناراحتی کمتر شود.
– در ۲۴ ساعت اول پس ظاهر شدن ضایعات پوستی، یک تکه یخ را تا حدود یک ساعت روی محل قرار دهید. این کار ممکن است باعث تسریع بهبودی شود.
– به هیچ وجه چشم دچار عفونت هرپسی را نمالید.
– برای پیشگیری از عود مجدد بیماری، زمانی که قرار است مدت زیادی را در بیرون از خانه بگذارنید، روی لبهای خود پماد اکسید روی یا کرم ضدآفتاب بمالید.
– استفاده از کرم ضد ویروس آسیکلوویر و قرار دادن لایه نازکی از آن با استفاده از گوش پاک کن بر روی تب خال هر شش ساعت در بهبود آن موثر است.
– دستکاری نکردن ضایعات یکی از راههای درمان بیماری است.
– از خود درمانی چشم دچار عفونت با ویروس هرپس اجتناب کنید.
– در این حالت مسواکی نو برای شستشوی دندانها انتخاب کنید و بعد از بهبود بیماری حتماً آن را دور بیندازید.
– مصرف لبنیات و سیب زمینی به دلیل دارا بودن لیزین باید افزایش یابد و از خوردن شکلات ، کاکائو ، غلات ، بادام زمینی و ژله خودداری کنید.
– در نهایت ورزش ، تمدد اعصاب و دورکردن افکار منفی و کاهش فشار عصبی و استرس در درمان و پیشگیری از تب خال موثرند.

برای کاهش درد تب‌خال چه باید کرد؟

براى درد ناشى از تبخال مسکن‌هائى مثل آسپیرین و استامینوفن مناسب هستند. کمپرس با سرم نمکى (یک قاشق چایخورى نمک در یک لیوان آب تسکین‌دهنده است و به پاکیزه نگه داشن تاول‌ها کمک مى‌کند. پزشک داروى آسیکلوویر را به‌صورت موضعى یا خوراکى تجویز خواهد کرد. این دارو در کاهش شدت علائم در عفونت‌هاى اولیه و ثانویه مؤثر است.

علت بوجود آورنده بیماری تب خال: عفونت با ویروس هرپس که به پوست تهاجم می کند و غالباً پیش از ایجاد عفونت فعال، تا ماه ها یا سالها در آنجا باقی می ماند ویروس از طریق تماس فرد به فرد یا تماس با ترشحات بزاقی، چشمی، ادرار یا مدفوع انتقال می یابد. تاولها و زخمهای تبخال تا زمانی که بهبود نیافته باشند مسری هستند، چه در موقع اولین بروز تبخال و چه در بروز مجدد آن .

برای پیشگیری از بیماری تب خال باید:

از تماس فیزیکی با افرادی که ضایعات فعال دارند خودداری کنید. به هنگام تبخال، برای جلوگیری از انتقال ویروس، دستان خود را مرتب بشویید. با مالیدن روزانه داروی آسیکلوویر می توان بیماری درمان کرد.

پیشگیری از بروز تبخال :

– افرادی که به علل اکتسابی یا ارثی از سیستم ایمنی ضعیف تری برخوردارند، تبخال در دهان، حلق و کام دیده می شود. رعایت چند نکته در درمان شایعترین نوع تبخال یعنی تبخال ناحیه اطراف لبها که اغلب هنگام بیماری یا اضطراب بروز می کند، موثر است . دراین حالت مسواکی نو برای شستشوی دندانها انتخاب کنید و بعد از بهبود بیماری حتماً آن را دور بیندازید.

– توصیه می‌کنم از تماس با ترشحات بزاقی یا بوسیدن فردی که تبخال زده خودداری کنید تا شما هم تبخال نزنید. همچنین مسواک خود را در جای خشک نگهداری کنید و هنگام استفاده از آن از تماس لبه خمیر دندان با مسواک خودداری کنید.

– ورزش، تمدد اعصاب و دورکردن افکارمنفی و کاهش فشارعصبی واسترس در درمان و پیشگیری از تبخال موثرند .

– ضمن اینکه بازگشت مکرر تبخال در اغلب افراد نشانه کمبود گروهی از ریزمغذی ها مانند آهن و گروه ویتامین ب است که می توان با تامین آنها بازگشت تبخال را دراین افراد متوقف کرد .

– به یاد داشته باشید مرحله اول بروز تبخال به صورت علایم موضعی مانند گزگز، سوزش و خارش است. و چنانچه این علایم پیدا شود، بروز تبخال قابل پیشگیری نیست.

– اگر کسى براى اولین بار با این ویروس تماس داشته باشد، پس از بروز عفونت تبخال در ناحیه دهان، ویروس مربوطه به عمق بدن می‌رود و خود را مخفى می‌کند. بعد از سال‌ها و یا حتى در مدتی کمتر، احتمال دارد دوباره ویروس شعله‌ور و دردسرزا شود.

– اینکه چه شرایطى سبب می‌شود ویروس خفته دوباره بیدار شود مقوله‌اى است که جا براى بحث بسیار دارد. اما به طور خلاصه شرایطى همچون تب، آنفلوآنزا، سرماخوردگى، فشارهاى روحى و روانى ، صدمات به لب و یا جراحى‌هاى روى نواحى دهان و لب از جمله ی این موارد هستند.

– هوای سرد، آفتاب داغ و تضعیف دستگاه ایمنی ممکن است به بروز مکرر تبخال در فرد منجر شود.

– برای پیشگیری از انتشار تبخال به سایر مناطق بدن و یا انتقال به اشخاص دیگر روش های زیر بسیار مفید خواهد بود؛ از تماس پوستی و یا بوسیدن دیگران در زمان بروز تاولها بپرهیزید.

– وسایل شخصی تان را با دیگران مشترک نکنید. ظروف غذاخوری، حوله ها و سایر وسایل می توانند ویروس را در زمان بروز تاولها گسترش دهند.

– دستهایتان را همواره تمیز نگه دارید. وقتی تبخال زده اید دستها را به دقت قبل از تماس با افراد دیگر بشویید. در هنگام تماس با سایر نقاط بدن دقت کنید.

– چشمها و آلت تناسلی مناطقی هستند که مستعد پذیرش و گسترش ویروس می باشند. از عوامل خطر ساز بپرهیزید. از موقعیت هایی که باعث بروز تبخال می شوند دوری کنید مانند قرار گرفتن به مدت طولانی در معرض آفتاب.

– از ضد آفتاب استفاده کنید. به لبها و صورت قبل از قرار گرفتن در معرض آفتاب چه تابستان و چه زمستان، ضد آفتاب بزنید، تا دچار تبخال نشوید.

مراقبت شخصى

تبخال معمولاً بدون درمان ناپدید مى‌شود. در طول مدتى که تبخال وجود دارد با رعایت نکات زیر مى توانید از ناراحتى رهایى یابید:

– استفاده از کرم ها: کرم هاى معمولى که بدون نسخه پزشک به فروش مى رسند ممکن است راحتى شما را فراهم کنند، اما انتظار نداشته باشید که بهبودى را تسریع کنند.
– استفاده از مسکن ها: از جمله آسپیرین، استامینوفن و ایبوپروفن براى تخفیف درد. به کودکان هیچ گاه آسپیرین ندهید. آسپیرین مى تواند یک عارضه نادر و بالقوه کشنده را به نام نشانگان “راى” در کودک ایجاد کند.
– از گرما یا سرما
– اجازه بهبود به ضایعه بدهید: از فشار دادن، کندن یا سوراخ کردن تاول‌ها بپرهیزید.

پیشگیری از تب‌خال در کودکان

عوامل معینی ممکن است کودکان را به تب‌خال حساس‌تر کنند از جمله استرس و قرار گرفتن زیاد در معرض نور آفتاب. اگر سیستم ایمنی کودک شما به علت بیماری یا عارضه دیگری ضعیف شده‌ باشد، با احتمال بیشتری ممکن است به تب‌خال مبتلا شود.

شما می‌توانید با فراهم آوردن یک رژیم غذایی سالم و متعادل و خواب کافی برای کودک‌تان از بروز تب‌خال در او پیشگیری کنید. اگر کودک‌تان گرایش به تب‌خال زدن دارد، قبلاً از خارج شدن از خانه به پوستش کرم ضد آفتاب بزنید تا احتمال ابتلا به تب‌خال کاهش یابد .

تبخال‌هاى خطرناک

بعضى مواقع به دلیل بى‌اعتنایى بیمار، تبخال گسترش می‌یابد و عفونت شدید به آن اضافه می‌شود. در این موارد زخم‌هاى تبخالى علاوه بر اینکه تمام نواحى لب را می‌گیرند، به داخل دهان هم سرایت می‌کنند.

در این موارد التهاب لثه‌ها از وخیم‌ترین وقایعى است که خود را نشان می‌دهد. تمام لثه‌ها خصوصا نواحى داخلى لثه‌ها ورم می‌کنند و حالت آبسه دهانى به خود می‌گیرند و بیمار قادر نیست که حتى لقمه‌اى غذا بخورد.

شرایط بیمار روزبه‌روز وخیم‌تر می‌شود و باید سریعا اقدامات درمانى در مورد وى انجام شود.

اثرات هورمون‌ها بر پوست و موی شما

سلامت پوست و مو یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های افراد، بویژه خانم‌هاست زیرا ارتباط زیادی با زیبایی چهره دارد. از این رو، هر روز روش‌ها و داروهای زیادی در رابطه با پوست و مو مطرح می‌شود که بعضی از آن‌ها واقعا تاثیر چندانی ندارد و فقط تبلیغات توخالی تولیدکنندگان است. یکی از این روش‌ها که مدتی است از آن صحبت می‌شود، استفاده از هورمون‌ها در زیبایی است.

جام جم سرا: عده‌ای معتقدند برخی هورمون‌ها نقش موثری در زیبایی پوست و مو دارد و بخشی دیگر سلامت پوست و مو را به خطر می‌اندازد. این عده می‌گویند با مصرف بعضی از داروهای حاوی هورمون‌های موثر می‌توان به سلامت بیشتر پوست و مو کمک کرد. این ادعا تا چه حد درست است و آیا اصولا اصطلاح هورمون خوب و بد از نظر علمی درست است؟

وقتی هورمون انسولین پوست را بیمار می‌کند

در رابطه با تغییرات هورمون‌ها و پوست، نقش هورمون انسولین اهمیت بسیاری دارد. اختلال در ترشح این هورمون به بیماری دیابت منجر می‌شود. این بیماری بیشتر ارگان‌های بدن از جمله پوست و مو را درگیر می‌کند. تغییراتی که دیابت در پوست ایجاد می‌کند، به صورت قرمزی صورت و افزایش رنگدانه پوست ـ طوری که چهره فرد برنزه می‌شود ـ نمایان می‌شود. افزایش رنگدانه پوست بیشتر در نواحی چین‌ها مانند چین گردن، زیربغل‌ها و کشاله ران رخ می‌دهد.

ریزش منطقه‌ای مو، شکنندگی ناخن‌ها و چکشی شدن ناخن از علائم اختلال در تیروئید است

مشکل دیگری که این بیماری ایجاد می‌کند، نکروز یا از بین رفتن انگشتان دست و پاست و پوست بدن ممکن است به رنگ نارنجی و زرد درآید. تاول‌های غیرالتهابی نیز ممکن است در اندام تحتانی به دلایل ناشناخته به وجود بیاید. در بعضی افراد تاول‌های ریزی در ناحیه ساق پا ایجاد می‌شود که اطراف آن هیچ گونه قرمزی ندارد و کاملا بدون علامت است. در عده‌ای دیگر مشکلات پوستی بیشتر به صورت تغییرات مفصلی ایجاد می‌شود، به این صورت که پوست در ناحیه مفصل‌های کوچک مانند انگشتان ضخیم می‌شود. این حالت باعث اختلال در حرکت انگشتان می‌شود و بیشتر در مواردی که دیابت کنترل نشده و همراه با درگیری کلیه و چشم باشد، اتفاق می‌افتد. برخی ضایعات قهوه‌ای رنگ نیز در نواحی ساق پا افزایش پیدا می‌کند که گاهی زخمی می‌شود و ممکن است بیمار را تا مدت‌ها درگیر کند.

از دیگر مشکلات پوستی، بروز ضایعات قرمز رنگ مدور همراه با بثورات است که در عده‌ای از بیماران دیده می‌شود. دلیل آن افزایش تری گلیسرید در بیمارانی است که دیابتشان کنترل نشده باشد. دیابت روی مو‌ها هم آثار منفی زیادی دارد. برای مثال در ناحیه مو‌ها بثورات پوسته دار به وجود می‌آید و بیشتر در افراد دیابتی که مشکل کلیه نیز دارند شایع است. دیابتی‌ها نسبت به عفونت‌های قارچی مستعدترند و بیشتر اوقات این ضایعات در ناحیه لب‌ها و گوشه لب ایجاد می‌شود. همچنین افرادی که دیابت دارند به دلیل همراهی با تخمدان پلی کیستیک یا مقاومت به انسولین ممکن است دچار پرمویی شوند.

تیروئید نسخه پوستتان را می‌پیچد

کم کاری و پرکاری غده تیروئید تغییراتی در پوست ایجاد می‌کند. در مواردی که فرد دچار پرکاری تیروئیدی است، پوست، نرم و مخملی، نازک، گرم و همراه با تعریق زیاد است و ممکن است فرد دچار افزایش رنگدانه در پوست شود. خارش در نواحی مختلف بدن و تورم ساق پا و کهیر از علائم دیگر پرکاری تیروئید است که بیشتر اوقات فرد پس از مراجعه به پزشک متوجه بیماری‌اش می‌شود و لکه‌های برص و نازکی مو‌ها و ریزش آن‌ها در افراد مبتلا، شیوع بیشتری دارد. ریزش منطقه‌ای مو، شکنندگی ناخن‌ها و چکشی شدن ناخن از علائم دیگر این بیماری است. از سوی دیگر، کاهش ترشح هورمون تیروئید نیز مشکلاتی را برای پوست و مو به وجود می‌آورد. در این افراد پوست خشک وخشن، سرد و رنگ پریده است.
جوانانی که به دلیل ورزش از داروهایی حاوی تستسترون استفاده می‌کنند تا ماهیچه‌هایشان را حجیم کنند، دچار عوارض ناخواسته‌ای مانند کاهش موی سر و افزایش جوش‌های صورت و پرمویی می‌شوند

ممکن است پوست متورم شود و تغییر رنگ پوست به رنگ زرد شایع است. پوست براحتی کبود می‌شود که دلیل آن شکنندگی عروق است و با کوچک‌ترین ضربه کبودی‌هایی در آن ایجاد می‌شود. خشکی و افزایش ضخامت پوست و پوسته پوسته شدن در این افراد بیشتر دیده می‌شود. در مو‌ها بیشتر اوقات شاهد خشن و شکننده شدن، کاهش رشد مو و کم مویی یک سوم خارجی ابرو هستیم. ناخن‌ها در این افراد نازک و شکننده و رشد آن کم می‌شود.

کاهش و افزایش هورمون کورتیزول

مشکل دیگری که در اثر اختلال هورمونی در پوست به وجود می‌آید، به دلیل افزایش و کاهش هورمون کورتیزول است. در افرادی که میزان کورتیزول سرم خونشان افزایش پیدا می‌کند بیماری «کوشینیگ» به وجود می‌آید و افرادی که کورتیزول خونشان کم می‌شود دچار بیماری «آدیسون» می‌شوند. افزایش سرم کورتیزول یا منشا داخلی دارد یا به دلیل استفاده زیاد از داروهای کورتونی به دلیل بیماری خاص است. در این حالت این افراد معمولا شکم و سینه‌های پر، دست و پای کوچک، تنه‌های بزرگ و صورتی گرد و گونه‌های پر دارند که در اصطلاح صورت ماه شکل نامیده می‌شود. قسمت پشت گردن و شانه‌هایشان پر و حجیم است و پوست این افراد شکننده و ترک‌هایی در نواحی شکم و ران‌ها و بازو‌ها دارند. ترمیم زخم در آن‌ها طول می‌کشد و با کوچک‌ترین ضربه به پوست دچار خون مردگی می‌شوند. این گروه به عفونت‌های قارچی، آکنه و پرمویی مستعد هستند.
نقطه مقابل این گروه، بیماری آدیسون است که در اثر کاهش ترشح هورمون کورتیزول به وجود می‌آید. در این بیماری پوست دچار تغییرات رنگدانه‌ای می‌شود؛ یعنی در بعضی از نقاط پوست پررنگ‌تر، خطوط کف دست پررنگ‌تر و خال‌ها نیز بیشتر می‌شود و غضروف‌ها نیز دچار سفتی می‌شود، بخصوص غضروف گوش.

نقش هورمون‌های زنانه و مردانه بر پوست

افزایش سطح هورمون‌های تخمدان در زنان، مشکلاتی در پوست ایجاد می‌کند. خانم‌هایی که کیست زیادی در ناحیه تخمدان دارند، عموما چاق هستند، جوش‌های آکنه‌ای در صورت و بدن دارند و بیشتر اوقات در ناحیه صورت و اطراف سینه دچار پرمویی هستند.
ریزش موهای سر نیز از مشکلات اساسی این افراد است. اما کاهش هورمون‌های تخمدان، به دلیل بیماری‌ای خاص یا افزایش سن و یائسگی رخ می‌دهد. این افراد دچار کاهش موی سر شده و رشد ناخن‌ها در آن‌ها کم می‌شود. کم شدن چربی پوست و در اثر آن خشک و چروک شدن آن از عوارض دیگر کاهش ترشح هورمون هاست. در این خانم‌ها میزان هورمون‌های تخمدان کم می‌شود ولی هورمون‌های تستسترون که به طور طبیعی در خون خانم‌ها کم است، بیشتر شده و باعث ایجاد موهای زائد در ناحیه صورت و سینه می‌شود.
جوانانی که به دلیل ورزش از داروهایی حاوی تستسترون استفاده می‌کنند تا ماهیچه‌هایشان را حجیم کنند، دچار عوارض ناخواسته‌ای مانند کاهش موی سر و افزایش جوش‌های صورت و پرمویی می‌شوند.
یکی دیگر از عوارض این دارو‌ها ترک‌های پوستی مشابه ترک‌های دوران بارداری است.

هورمون‌ها مثل همند

هورمون‌ها از مجموعه‌ای از ارگان‌ها ترشح می‌شوند تا روی ارگان‌های دیگر اثر بگذارند. وقتی میزان هورمون‌ها از حد طبیعی بیشتر یا کمتر شود، تغییراتی در تمام ارگان‌ها از جمله پوست و مو ایجاد می‌کند. پس این باور که بعضی هورمون‌ها برای پوست و مو مفید و بعضی‌ها مضرند درست نیست.
هورمون‌ها باعث افزایش رنگدانه‌ها در بعضی نواحی بدن می‌شود. ترک و شکنندگی پوست از جمله عوارض افزایش این هورمون‌هاست

وقتی هورمونی بیش از حد یا کمتر از حد طبیعی ترشح شود، پزشک با تجویز داروهای هورمونی میزان ترشح آن را متعادل می‌کند. به این ترتیب بیماری درمان و مشکلات ناشی از آن برطرف می‌شود. این موضوع در تمام افراد قابل اجرا نیست؛ بنابراین افراد نباید به طور خودسرانه داروهای هورمونی مصرف کنند تا به قول خودشان پوست و موی سالمتری پیدا کنند. داروهای هورمونی فقط زمانی تجویز می‌شود که مشکل هورمونی خاصی وجود داشته باشد.

هورمون‌های بارداری و پوست

هورمون‌های بارداری‌‌ همان هورمون‌های تخمدان است که در این دوران افزایش پیدا می‌کند. این هورمون‌ها باعث افزایش رنگدانه‌ها در بعضی نواحی بدن می‌شود. ترک و شکنندگی پوست از جمله عوارض افزایش این هورمون‌هاست. یکی دیگر از تغییرات این دوران افزایش رشد موهاست ولی پس از زایمان، مو‌ها دوباره وارد مرحله ریزش می‌شود. به طور کلی، رشد مو و ناخن در دوران بارداری بیشتر و پس از زایمان کمتر می‌شود. البته اگر خانمی بارداری طبیعی داشته باشد می‌تواند با استفاده از ذخایر بدنش هم جنین را خوب تغذیه کند و هم دچار کمبود ویتامین نشود. اگر میزان این ویتامین‌ها در بدن کم باشد، فرد دچار ریزش مو و شکنندگی ناخن‌ها و مشکلات پوستی می‌شود.

مشکلات هورمونی زنان

۱٫ افزایش میزان استروژن

افزایش میزان استروژن در زنان – خصوصا زنان بالای ۳۵ سال – بسیار شایع است اما بیشتر خانم‌ها به این تغییر هورمونی اهمیتی نمی‌دهند و آن را بخشی از تغییرات چرخه قاعدگی خود می‌دانند. خانم‌هایی که دچار دیابت، چاقی و فشارخون هستند، داروهای استروژنی مصرف می‌کنند یا باردارند نیز ممکن است دچار افزایش میزان استروژن باشند.

علایم: پی‌ام‌اس، میگرن، تغییرات خلق‌وخو، گرفتگی، فیبروئید رحمی، افزایش وزن بی‌دلیل، پوکی استخوان، احساس خستگی و بی‌حالی، آلرژی، کاهش فعالیت جنسی، فشارخون بالا، التهاب، گرگرفتگی، ریزش مو، قاعدگی‌های نامنظم، رشد بیش از حد مو در صورت و آکنه.

۲٫ کاهش میزان استروژن

کاهش میزان استروژن معمولا در دوران یائسگی شایع است اما خانم‌هایی که درمان‌های هیستروکتومی، شیمی‌درمانی و پرتودرمانی را انجام داده‌اند، از یک بیماری خودایمنی رنج می‌برند یا میزان چربی در بدن‌شان خیلی پایین است نیز دچار کاهش میزان استروژن می‌شوند.

علایم: خستگی، گرگرفتگی، تعریق شبانه، اختلال حافظه، اختلال تمرکز، درد مفاصل، خشکی پوست، لکه‌های قهوه‌ای پوست، پیری زودرس، چین و چروک، سردرد، آرتروز، افسردگی، حملات هراس و کاهش اعتماد به‌نفس.

۳٫ افزایش میزان پروژسترون

هورمون پروژسترون به طور طبیعی در دوران قاعدگی از تخمدان‌ها ترشح می‌شود و ممکن است به دنبال مصرف قرص‌های پیشگیری مقدار آن از حد معمول بالاتر رود.

علایم: حساسیت سینه، احساس نفخ، نوسان خلقی، خواب‌آلودگی بیش از حد، سرگیجه، مستعد شدن نسبت به عفونت قارچی و کاهش استروژن.

۴٫ کاهش میزان پروژسترون

هورمون پروژسترون تاثیر بسزایی بر عملکرد قسمت‌های مختلف بدن دارد و ترشح هورمون‌های استروژن و کورتیزون را مهار می‌کند. افزایش میزان استروژن، مقاومت به انسولین، استرس مزمن، رژیم غذایی غلط، ورزش نکردن و برخی بیماری‌ها می‌توانند سبب کاهش میزان پروژسترون شوند.

علایم: ناباروری، بیماری‌های تیروئیدی، افسردگی، کاهش میزان قندخون، حملات هراس، حساسیت سینه، فیبروکیستیک شدن سینه، احتباس آب در بافت‌ها، قند خون پایین، قاعدگی نامنظم، کمبود منیزیم، خشکی واژن و لخته شدن خون در دوران قاعدگی.

۵٫ افزایش سطح هورمون‌های آندروژن

این هورمون‌ها در بدن زنان باید به استروژن تبدیل شوند. هورمون‌های آندروژن بر عملکرد قسمت‌های مختلف بدن اثر می‌گذارند؛ از جمله عملکرد دستگاه تناسلی، میل جنسی، رضایت جنسی، استخوان‌ها، کلیه‌ها، کبد و عضلات. درمان نشدن سطح بالای هورمون‌های آندروژن به بیماری‌هایی از قبیل مقاومت به انسولین، دیابت، کلسترول بالا، فشارخون بالا و بیماری‌های قلبی منجر می‌شود.

علایم: آکنه، هیسوتیسم (افزایش موهای زاید در قسمت‌های غیرمعمول مانند چانه و پشت لب)، تنک شدن مو، سندروم تخمدان پلی‌ کیستیک، نازایی، چاقی در ناحیه شکم، کمبود HDL (کلسترول خوب) و افزایش LDL (کلسترول بد).

۶٫ کاهش سطح هورمون‌های آندروژن

میزان کم هورمون‌های آندروژن می‌تواند در هر سنی سراغ خانم‌ها بیاید اما اغلب در دوران پیش یائسگی و بعد از یائسگی ایجاد می‌شود. کاهش این هورمون‌ها ممکن است در اثر فقدان قاعدگی (به دنبال ورز‌ش‌های سنگین و رژیم غذایی غلط باشد)، سطح بالای پرولاکتین در دوران شیردهی و تومورهای غده هیپوفیز ایجاد شود.

از کجا بفهمیم مشکل هورمونی داریم

این موضوع به میزان دقت فرد به سلامت پوست و مو بستگی دارد. برای مثال فردی که آکنه دارد زمانی که به متخصص مراجعه می‌کند، پزشک با یک آزمایش می‌تواند متوجه وجود کیست وخیم تخمدان در او شود ولی شاید بیمار هیچ علامت دیگری از بیماری نداشته باشد.
فردی که به دلیل پرمویی به پزشک مراجعه می‌کند، با انجام یک آزمایش ساده دلیل پرمویی‌اش ـ که یا از مشکلات تیروئیدی است یا تخمدان ـ شناسایی می‌شود.
فردی که دیابت دارد، ممکن است اولین علامت بیماری‌اش‌‌ همان بثورات پوستی باشد که با‌‌ همان آزمایش خون قابل تشخیص است.
بنابراین توجه به سلامت پوست و مو اهمیت دارد. فردی که برای مثال ریزش مو دارد نباید این مساله را یک مشکل ساده فرض کند، بلکه توصیه می‌شود به پزشک متخصص مراجعه کند چون این ریزش به ظاهر ساده شاید دلیل یک بیماری هورمونی باشد.